توسعه مفهومي الگوي مديريت آموزش علوم ديني با كاربرد اصول يادگيري خودگردان در مراحل آن (مورد مطالعه: دانش‌آموزان پايه نهم دبيرستان امام رضا (ع) قم)

هدف اصلي اين مقاله توسعه مفهومي الگوي مديريت آموزش علوم ديني با كاربرد اصول يادگيري خودگردان در مراحل آن بود. روش تحقيق آميخته بود. در بخش كيفي از منابع در دسترس براي استخراج ويژگي هاي مهارت هاي يادگيري خودگردان شامل آثار 7 پژوهشگر خارجي: سيمونز، گاگليلو، گاريسون، دهنود و همكاران، خياط، عبدالله، گروور و ميلر و فيشر و آثار صاحب نظران داخلي : شهيدمطهري، علامه طباطبايي، محمدتقي جعفري، صفايي حايري، مصباح يزدي، محمدرضابهرنگي استفاده شد. در فرايند سيستم كدنويسي استقراي علمي هفت بعد: استعدادفطري، استقلال انساني، تعهدومسئوليت پذيري، تفكروتعقل، انگيزش و محبت، خودكنترلي، خلاقيّت و حل مسئله در مديريت يادگيري خودگردان در ارتباط با كد محوري بدست آمد. هيچيك از منابع خارجي نظر مشترك و كامل دربارۀ همه ابعاد يادگيري خودگردان را نداشتند. هريك از منابع داخلي مرتبط با قرآن همه هفت بعد را پوشش داد. الگو در بخش كمّي با طرح پژوهشي نيمه‌آزمايشي پيش‌آزمون/پس‌آزمون همراه با گروه گواه در دو كلاس 28و24 دانش‌آموز پايه‌ي نهم دبيرستان امام رضا (ع) در قم اجرا شد. يادگيري خودگردان با پرسشنامه محقق ساخته تأييد شده توسط صاحبنظران به لحاظ روايي و ضريب الفاي كرونباخ 93/0 به لحاظ پايايي سنجيده و تأييد شد. دوره آموزشي14جلسه در ‌ 8 هفته با محتواي يكسان تشكيل گرديد. آمار توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) و آمار استنباطي (تي مستقل و كوواريانس) براي تحليل يافته ها بكار رفت. نتايج، توصيه كاربست مفاهيم علوم معارف ديني و شناسه هاي يادگيري خودگردان در مراحل الگوي مديريت آموزش علوم ومعارف ديني به عنوان راهبردي جديد و مؤثر بر تربيت و آموزش مهارت خودگردان يادگيرندگان را تأييد نمود. بنابراين براي توسعه بيشتر مرز مفهومي الگوي مديريت آموزش كاربست الگوي مديريت يادگيري خودگردان به نقش آفرينان عرصه تعليم و تربيت در توسعه قلمرو دانش در آموزش رشته هاي علوم توصيه گرديد.