عنوان مقاله :
بررسي تطبيقي زمان نزد ميرداماد و ويليام كريگ
عنوان به زبان ديگر :
No Title
پديد آورندگان :
منفرد، مهدي دانشگاه قم - گروه فلسفه و كلام اسلامي , آقايي، مليحه دانشگاه قم
كليدواژه :
ميرداماد , ويليام كريگ , زمان , حركت , نسبيت زماني , وعاء دهر , سرمد
چكيده فارسي :
اين مقاله بر آن است كه ماهيت زمان را در آراي ميرداماد و ويليام كريگ فيلسوف معاصر مسيحي مورد مداقه قرار دهد تا همسويي‌ها و هم‌داستاني اين دو متفكر را در مسئله زمان بيابد و نوآوري‌هاي هريك را بازخواني كند. نظريه‌هاي گوناگون متفكران در باب زمان، در حل مباحث ديگر كلامي و فلسفي؛ چون ربط حادث به قديم، ازليت خداوند، حدوث و قدم عالم و غيره بوده است. ميرداماد به‌منظور تبيين نحوه ارتباط خداوند با موجودات، نظريه حدوث دهري را مطرح ساخت و زمان را مسبوق به عدم غيرزماني (دهري) دانست. وي زمان و امور زماني را علاوه بر ساحت زمان، در ساحت دهر به نحو جمع‌الجمعي موجود تلقي نمود؛ ديدگاهي كه به نظر مي‌رسد با زمان متافيزيكي كه از سوي كريگ مطرح شده همسوست. كريگ به‌رغم اعتقاد به مقارنت زمان با وجود، به بدايت و تناهي گذشته معتقد است و زمان فيزيكي را تبلوري از زمان متافيزيكي مي‌داند.
چكيده لاتين :
No Abstract
عنوان نشريه :
معرفت فلسفي
