ارزيابي مقايسه‏اي الگوريتم‏هاي تصميم‏گيري چند معياره WLC، OWA، VIKOR و MABAC در پهنه‏بندي خطر زمين‏لغزش مطالعه موردي: حوضه گيوي‏چاي استان اردبيل

هدف از اين پژوهش پهنه‏بندي حوضة گيوي‏چاي، واقع در استان اردبيل، به لحاظ رخداد زمين‏لغزش، با استفاده از الگوريتم‏هاي تصميم‏گيري چندمعياره است. در اين راستا عوامل ارتفاع، شيب، جهت شيب، ليتولوژي، كاربري اراضي، فاصله از گسل، فاصله از جاده، فاصله از رودخانه و بارش به‏عنوان متغير‏هاي تأثير‏گذار بررسي شدند. نخست، لايه‏هاي اطلاعاتي معيار‏ها در GIS تهيه شد. ارزش‏گذاري و استاندارد‏سازي لايه‏ها با استفاده از تابع عضويت فازي و وزن‏دهي معيار‏ها با بهره‏گيري از روش CRITIC انجام گرديد. با توجه به اينكه در سال‏هاي اخير براي مطالعة زمين‏لغزش از رو‏ش‏هاي MCDM استفاده  فراواني مي‏شود، در اين مطالعه نيز تحليل و مدل‏سازي نهايي با استفاده از روش‏هاي تصميم‏گيري چندمعيارة WLC، OWA، VIKOR، و MABAC انجام شد. با توجه به نتايج مطالعه، به‏ترتيب عوامل شيب با وزن 0.16، ليتولوژي با وزن 0.15، و كاربري اراضي با وزن 0.13 در وقوع زمين‏لغزش حوضه بيشترين نقش را دارند. همچنين، طبق نتايج حاصله، به‏ترتيب، با توجه به الگوريتم‏هاي WLC، OWA، VIKOR، و MABAC، 23.55، 07.66، 41.15، و 31.56 درصد از مساحت حوضه، در طبقة بسيار پُرخطر و 33.01، 36.95، 21.73، و 30.36 درصد در طبقة پُرخطر قرار دارند. با توجه به نتايج صحت‏سنجي، مساحت زير منحني ROC، براي روش‏هاي WLC، OWA، VIKOR، و MABAC به‏ترتيب 0.72، 0.73، 0.85، و 0.76 محاسبه شد. بنابراين، دقت روش‏هاي OWA، WLC، و MABAC خيلي ‏خوب و دقت روش VIKOR عالي است. نتايج حاصل از پژوهش حاضر، با معرفي مناطق داراي احتمال وقوع بالاي زمين‏لغزش، مي‏تواند راه‏گشايي براي اعمال مديريت بهتر و علمي‏تر مديران و برنامه‏ريزان ذي‏صلاح در اين زمينه شود.