بازي كوس چال جلوه اي از فرهنگ عامه در شهر اَهرَم

Kūs Čāl Game As a Manifestation of Popular Culture in the City of Ahram

سرگرمي­ و بازي­‌ها بخشي از فرهنگ عامه هستند. از آنجايي كه بازي­‌هاي بومي و محلي در ايران اغلب برگرفته از محيط جغرافيايي، شغل و معيشت مردم يك منطقه هستند، از تنوع خاصي برخوردارند. در ايران هم افراد مانند ساير نواحي جهان براي حفظ روحيۀ جمعي و ايجاد نشاط و شادي، به بازي‌­هاي بومي و سنتي مي‌پردازند. هدف اين پژوهش، معرفي بازي كوس چال به عنوان يكي از مواريث فرهنگ عامۀ شهر اهرم مركز شهرستان تنگستان در استان بوشهر است كه از گذشته‌­هاي دور تاكنون انجام مي­‌شود و هم­چنان به نحوي زنده و پويا به حيات خود در ميان مردم ادامه مي‌دهد. اين پژوهش از نوع توصيفي–تحليلي است و اطلاعات از طريق مطالعه منابع كتابخانه­‌اي و ميداني و مصاحبه با مطلعان محلي، بازيكنان و تماشاگران اين بازي جمع‌آوري شده است. بر اساس نتايج پژوهش، اين بازي نشان‌دهندۀ شيوه زندگي، نگرش و باورهاي اجتماعي و فرهنگي در شهر اهرم است. به نظر مي‌­رسد اين بازي با مهاجرت اقوامي از دوران صفويه و سپس افشاريه كه به اين منطقه آمده‌­اند، نشر و گسترش يافته است. از ويژگي­‌هاي اين بازي، سادگي در ابزار و وسايل، عدم نياز به امكانات و فضاي خاص و اتكاء بر دقت، هوشياري و نشاط بين بازيگران و تماشاچيان است.

Entertainment and games are part of popular culture. Indigenous and local games in Iran have a certain variety because they are often derived from the geographical environment, occupation and livelihood of the people of a region. In Iran, as well as in other parts of the world, people play indigenous and traditional games to maintain a collective spirit and create vitality and happiness. The purpose is introducing Kūs Čāl game as one of the popular cultural heritage of Ahram city, the center of Tangestan city in Bushehr province, which has been done since the distant past and continues to live and dynamic among the people. This research is descriptive-analytical that collects information from library and field sources and interviews with local informants, actors and spectators of this game. According to the results of this article, this game shows the lifestyle, attitude and socio- cultural beliefs in the city of Ahram. It seems that this game was published and spread by the migration of tribes from the Safavid and then Afshari eras who came to this region. The features of this game are simplicity in tools and equipment and no need for special facilities and space, relying on accuracy, vigilance and cheerfulness between actors and spectators.