اصول زيست شناسي شكل گيري پديده ها : الگو برداري از طبيعت در فرآيند فرم معماري

Principles of the biology of the formation of phenomena: modeling nature in the process of architectural form

ظهور نظريات و روش­ هاي رايانشي نوين برگرفته از سيستم ­هاي زيست­ شناختي، در طي چند دهه اخير، تعميق در اصول و قواعد فرآيند توليد فرم را امكان­پذير كرده است. فرآيند الگوبرداري و الگوسازي، امروزه فراتر از حوزه شكلي بوده و مجموع دانشي كه در نحوه شكل‌گيري اجزاء زيستي وجود دارد به حوزه ارزشمند براي توليد الگو تبديل شده است. چنين الگوبرداري نويني از طبيعت، در مسيري تحت عنوان طراحي الگوريتميك يعني خدمت گرفتن رايانش به عنوان ساختار اصلي فعاليت‌هاي رايانه، از طريق الگوريتم‌ها و كد‌ها و برنامه ها، معادل آنچه در طبيعت به ­عنوان ژنوم شناخنه شده است ميسر مي‌گردد. در اين پژوهش هدف عمده بر روي ارائه چارچوبي مشخص و روشي نظام­ مند از نقش سيستم ­هاي زايشي در توليد فرآيندي فرم معماري مي­ باشد. براي اين منظور با استفاده از روش توصيفي – تحليلي به استناد تحقيقات كتابخانه ­اي، به مطالعه، دسته­ بندي و توصيف ويژگي­ ها و مكانيسم سيستم ­هاي زايشي و مقايسه توانمندي هريك از آنها در توليد فرم پرداخته شده است نتيجه اينكه سيستم­ هاي زايشي با الهام از اصول زيست­ شناختي شكل­گيري پديده ­ها، در مسير الگوريتميك، نقش عمده­اي در توليد فرآيندي فرم معماري، مي­ تواند داشته باشد. اهداف پژوهش: مطالعه مكانيسم­ هاي سيستم­ هاي زايشي. بررسي نقش سيستم­ هاي الگوريتميك در فرايند توليد فرم معماري. سؤالات پژوهش: سيستم ­هاي زايشي چه مختصاتي دارند؟ چگونه مي­ توان از سيستم ­هاي زايشي در فرايند توليد فرم معماري استفاده كرد؟

Over the past few decades, the emergence of novel computational theories and methods inspired by biological systems has made it possible to have a deeper understanding of the principles of form creation. The patterning and imitation processes go beyond the formal scope to encompass the entire knowledge of how biological components are formed, providing valuable area for pattern generation. Such a new method of imitating nature can be found in algorithmic design, which is to make use of computation as the main part of computer activities through algorithms and codes and programs, like a genom in nature. The main goal of this research is to provide a clear framework and a systematic approach to the role of computational generative systems in the form generation process. For this purpose, the present study uses a descriptive-analytical method based on library research, to study and categorize and describe characteristics, mechanism of the computational systems used in form creation and Compare them. It concludes that computational systems inspired by biological principles can play an important role in the process of computational form generation in architecture.