بررسي تأثير ابعاد فضاهاي داخلي مسكن معاصر بر رضايتمندي و اقامت ساكنين

Investigating the Impact of Contemporary Housing Indoor Dimensions on Residents' Satisfaction

رضايتمندي سكونتي از جمله مهم‌ترين مباحث ذهني كيفيت زندگي در حوزه مسكن به‌شمار مي‌رود. ابعاد فضاهاي واحد مسكوني، يكي از شاخص‌هاي رضايتمندي سكونتي مي‌باشد. از شاخص‌هاي ديگر رضايت از سكونت، ميل به اقامت طولاني‌تر در آن مكان است؛ كه در پژوهش‌هاي مختلف، به‌عنوان يكي از كليدي‌ترين عوامل مرتبط با رضايتمندي مطرح گرديده است. بر همين اساس، هدف اين پژوهش، بررسي تأثير ابعاد فضاهاي داخلي مسكن معاصر بر رضايتمندي و به‌تبع آن اقامت ساكنين مي‌باشد. رويكرد اصلي پژوهش كمي با دو روش تحليل محتوا اسنادي و پيمايشي مي‌باشد. در بخش تحليل محتواي اسنادي، 160 پژوهش حوزه رضايتمندي سكونتي، از طريق نمونه‌برداري هدفمند با تكنيك گلوله برفي مورد توجه قرارگرفته است. همچنين پيمايش در سه بخش، ابعاد فضاهاي مسكن، رضايتمندي سكونتي و ميل به اقامت بيشتر با جامعه آماري ساكنين مسكن معاصر انجام شده است. الگوي مسكن مورد پژوهش، رايج‌ترين الگوي مسكن در شهرهاي بزرگ يعني مسكن آپارتماني متداول با تعداد واحد محدود، زير 10 واحدي در شهر اصفهان و حجم نمونه نهايي اين پژوهش 270 نفر از ساكنين مي‌باشد. بر اساس يافته‌هاي تحليل محتوا، شاخص‌هاي كالبدي يكي از ابعاد جدايي‌ناپذير رضايتمندي سكونتي و ابعاد فضاهاي داخلي يكي از مهم‌ترين شاخص‌هاي آن مي‌باشد. در بخش پيمايش بر اساس مدل مفهومي، در طول پيشينه تحقيق، مدل ساختاري بين ابعاد فضاهاي داخلي، رضايتمندي سكونتي و ميل به اقامت بيشتر تبيين شده است و تأثير مساحت بر رضايتمندي ساكنين معناداري و با ضريب بالاي 86/0 به‌دست‌آمده است. همچنين رضايتمندي بر ميل به اقامت بيشتر، با ضريب 93/0 تأثير معناداري دارد. بنابراين با توجه به اينكه هر دو مسير معنادار هستند، نتيجه مي‌شود كه رضايتمندي در رابطه مساحت و مدت اقامت نقش ميانجي­ دارد.

Housing satisfaction can be considered as one of the most important and complex issues in the field of housing that has a variety of components. This concept is also divided into different dimensions by different researchers as one of the most important subjective aspects of quality of life. Physical factors of housing are one of the constituents of residents' quality of life and residential satisfaction. One of the most prominent features of physical factors is the dimensions and sizes of residential units, which due to the increase in housing density and consequently the reduction of residential infrastructure under consideration. Another manifestation of satisfaction with residence is the desire to stay longer, which has been one of the key determinants of satisfaction in various studies. Accordingly, based on the literature on the subject, the purpose of this study is to investigate the effect of dimensions of contemporary housing interiors on residents 'satisfaction and consequently residents' residence. The main approach of quantitative research is surveying in three sections, dimensions of housing spaces, residential satisfaction and desire to stay more with the statistical population of contemporary dwellers. Contemporary Housing Pattern Under the survey, the most common housing pattern in large cities, namely conventional residential housing with a limited number of units, is below 10 units in Isfahan. The control variables of the study are housing type and length of stay; That said, the type of housing is intended to be a 10-unit apartment and a residence of more than one year. According to Clinger's sample size, 250 variables were considered as 5 variables. Finally, the final sample size was 270. The reliability of the questionnaire was confirmed by Crombach's alpha technique and content validity based on expert opinion. Finally, based on the conceptual model defined throughout the research background, the structural model between dimensions of indoor spaces, residential satisfaction and desire for residence was further elucidated and the relationships were evaluated based on the results of the survey, based on the software.