سير تحول در برنامه‌ريزي شهري ايران نمونه موردي: شهر اروميه

The Evolution of Urban Planning in Iran (A Case Study of Urmia)

با پيشرفت جوامع و گسترش شهرها، روش‌هاي برنامه‌ريزي شهري ديگر پاسخگوي نيازها و مشكلات شهرها نبوده و نياز به توسعه اين روش‌ها بيشتر مي‌شود. اين تحقيق به عنوان يك تحقيق تحليلي، به روش توصيفي، مقايسه‌اي- تطبيقي انجام شده است. جهت جمع‌آوري اطلاعات از روش كتابخانه‌اي و روش دلفي و ابزارهاي مشاهده، مطالعات ميداني، پرسشنامه متخصصان استفاده شده است. بررسي‌ها نشان داد كه روند توسعه برنامه‌ريزي شهري در شهر اروميه از كشور تبعيت مي‌كند و از نظر تنوع و سلسله مراتب طرح‌هاي تهيه شده، در تمامي سطوح اقدام به تهيه برنامه شده است. همچنين با وجود اينكه در بسياري از موارد برنامه‌هاي تهيه شده از برنامه‌هاي فرادست خود تبعيت مي‌كنند، ولي اين تبعيت در برخي موارد با نقايصي مواجه است. از سوي ديگر بررسي‌ها نشان داد با وجود اينكه برنامه‌ريزي شهري در طول چند دهه اخير از نظر تهيه برنامه‌هاي مختلف پيشرفت داشته است، ولي به دليل عدم دقت و تمركز كافي در بررسي نيازها، مسائل و مشكلات شهر، اين برنامه‌ها نتوانسته‌اند به اندازه كافي مؤثر واقع شوند.

As communities evolve and cities expand, urban planning methods are no longer responsive to the needs and problems of cities and the need to develop them is growing. This research is analytical and has been done using descriptive, comparative methods. Library studies, the Delphi method, observation tools, field studies, and questionnaires were used for data collection. The evaluations showed that the process of urban planning development in the city of Urmia follows the country planning and in terms of diversity and hierarchy of plans, the plans have been prepared at all levels of planning. Although most of the plans follow their upstream, this adherence has shortcomings in some cases. On the other hand, evaluations showed that although urban planning has evolved over the past several decades in the preparation of various programs due to inadequate focus on the needs, issues, and problems of the city, these programs have not been sufficiently effective.