كليدواژه :
مجازات , محاكم قضايي , قاجار , اصلاحات
چكيده فارسي :
حكومت‌هاي ايران در تاريخ ميانه قوانين ثابت و يكپارچه‌اي براي جامعه قضايي نداشتند. زيرا مؤلفه‌هاي قضايي حكمراني در طول زمان با توجه به حوادث و رخدادهاي تاريخي متغير بوده است. نظام قاجار با توجه به شيوه حكمراني سنتي خود بر بستري از محكمه‌هاي عرفي و شرعي و مجازات‌هاي نامشخص شكل گرفته بود. مجازات‌ها و داوري‌هايي كه نه از روي قانون مكتوب و فراگير بلكه بر اساس اميال سلطان، شاهزاده، حاكم و روحانيون محلي اجرايي مي‌گرديد. اين مجازات‌ها نيز مانند محاكمات شخصي بر اساس خواست قبله عالم و با استفاده از شيوه‌هاي غيرانساني انجام مي‌گرفت. اين تحقيق، با روش توصيفي-تحليلي و با تكيه بر اسناد آرشيوي و منابع كتابخانه‌اي انجام شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد خودكامگي سلاطين، شاهزادگان، حكام قاجاري و برخي از روحانيون و استبداد مطلقه آنان، فقدان نظام قانونمند قضايي، استفاده از مجازات‌هاي غيرانساني براي جلوگيري از تكرار جرم و عبرت سايرين، و مجازات‌هاي گوناگون در جهت اغراض شخصي، ماهيت نظام قضايي دوره قاجار را تشكيل مي‌داد. با وجود تلاش‌هاي گوناگون در مسير اصلاح ساختار قضايي و قانوني كه از دوره صدارت اميركبير در عهد ناصرالدين شاه آغاز شد و با انقلاب مشروطه پيوند يافت، تداوم وضع موجود تا پايان دوره قاجار با فراز و فرودهايي همراه بود.
چكيده لاتين :
In medieval history, Iranian governments did not have fixed and unified laws for the judiciary. Because of the judicial components, governance has changed over time according to historical events. The Qajar system, according to its traditional way of governing, was formed on the basis of traditional judicial laws. Laws that were enforced not by written and comprehensive law but by the wishes of the sultan, prince, and local ruler. Punishments, like personal trials, were carried out according to the will of the qibla and different from conventional international law. This research is a descriptive-analytical method and data collection method based on archival documents and library resources. Findings show that the tyranny of Qajar kings, princes, rulers, some of the clergy and their absolute tyranny, lack of legal judicial system, use of inhumane punishments to prevent the recurrence of crime and the example of others, various punishments for personal gain, formed the nature of the Qajar judicial system . Despite various efforts to reform the judicial and legal structure that began during the presidency of Amir Kabir during the reign of Nasser al-Din Shah and was linked to the Constitutional Revolution, the situation continued until the end of the Qajar period with ups and downs.
