اثربخشي درمان چندبعدي معنوي خداسو بر معنويت ادراك شده و خودپنداره−خداپنداره در كاركنان هلال‎احمر داراي نشانه‎هاي اختلال تنيدگي پس از سانحه

هدف پژوهش بررسي اثربخشي درمان چندبعدي معنوي خداسو بر معنويت ادراك‌شده و خودپنداره خداپنداره در كاركنان هلال‎احمر داراي نشانه‎هاي اختلال تنيدگي پس از سانحه بود.روش اين پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي با استفاده از طرح پيش‎آزمون و پس‎آزمون با دو گروه آزمايش و گواه بود. lt;strong gt;جامعه آماري پژوهش حاضر كليه كاركنان هلال‌احمر داراي نشانه هاي اختلال تنيدگي پس از سانحه در سال 1398 در شهر تهران بودند و از بين آنها با استفاده از نمونه گيري هدفمند30 نفر انتخاب و تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (هر گروه شامل 15 نفر) جايگزين شدند. سپس پرسشنامه‎هاي معنويت ادارك‌شده ريد (1986) و مقياس خودپنداره−خداپنداره جان‌بزرگي (1395) توسط هر دو گروه تكميل شد. پس‎ازآن درمان چندبعدي معنوي خداسو بر روي گروه آزمايش و سپس پس‎آزمون اجرا شد. داده‎ها با استفاده از نرم‎افزار SPSS نسخه 24 و روش تحليل كوواريانس تحليل شدند. يافته‎هاي پژوهش نشان داد درمان چندبعدي معنوي خداسو موجب افزايش نمرات معنويت ادراك‌شده و خودپنداره خداپنداره و زيرمقياس‎هاي آنها مي‎شود (0.001=P). نتيجه پژوهش نشان داد اين مداخله با اصلاح خودپنداره (تصوير ساختگي از خود) و خداپنداره (تصوير ساختگي از خدا) زمينه تقويت و ايجاد تصوير واقعي از خود و تصوير واقعي از خدا را فراهم مي‌كند و درجات ادراك معنويت را نيز ارتقا مي‎بخشد.