مقايسه اثر شش هفته تمرينات كششي استاتيك فعال و غيرفعال بر ريتم كمري-لگني در مردان با كوتاهي همسترينگ

زمينه و هدف: حركت خم شدن به جلو تركيبي از زوج حركات فلكشن لومبار و چرخش لگن است كه اين حركات از هماهنگي فعاليت عضلاني بين اكستنسورهاي پشتي و عضلات اكستنسور هيپ نتيجه مي‌شود، مطالعات پيشين نشان مي‌دهد كه كوتاهي عضلات همسترينگ با ايجاد محدوديت در حركت لگن باعث افزايش حركات ستون فقرات كمري و در‌نتيجه ايجاد كمردرد به واسطه تأثير بر ريتم كمري-لگني در حركت خم شدن به جلو مي‌شود. از طرف ديگر، هنوز توافقي در خصوص بهترين تكنيك كششي وجود ندارد؛ بنابراين هدف از تحقيق حاضر مقايسه اثر شش هفته تمرينات استاتيك فعال و غيرفعال بر ريتم كمري-لگني در حركت خم شدن به جلو در مردان با كوتاهي همسترينگ است.مواد و روش‌ها: تحقيق حاضر از نوع نيمه‌تجربي و با طرح پيش‌آزمونپس‌آزمون در دو گروه تمريني بود. به اين منظور 26 مرد غيرورزشكار با كوتاهي همسترينگ، با ميانگين سني 1/71±25/76 سال از راه نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. براي اندازه‌گيري طول عضلات همسترينگ از دو آزمون بالا آوردن مستقيم و باز كردن زانو از حالت نود درجه استفاده شد. اندازه‌گيري‌هاي مربوط به ريتم كمري-لگني در سه فاز حركت خم شدن به جلو توسط اسپاينال موس ثبت شد. متغيرها شامل چرخش لگن و فلكشن ناحيه كمري بود. دو گروه تمرين كششي شامل استاتيك فعال و غيرفعال بود كه به ترتيب از تمرينات جك نايف و كشش همسترينگ نيمه‌ نشسته به مدت شش هفته، شش روز در هفته و نود ثانيه در هر جلسه طبق پروتكل استفاده شد. مقايسه درون‌گروهي توسط آزمون‌هاي تي همبسته و ويلكاكسون و مقايسه بين‌گروهي از آزمون‌هاي كوواريانس و يومن ويتني با 05/P 0 انجام شد. يافته‌ها بعد از شش هفته تمرينات استاتيك فعال و غيرفعال دامنه كلي چرخش لگن بر‌خلاف دامنه كلي فلكشن ناحيه كمري افزايش معناداري نشان داد (0/05≥P). در مقايسه بين‌گروهي در هيچ‌يك از متغيرها تفاوتي در اثر تمرينات كششي استاتيك فعال و غيرفعال مشاهده نشد (0/05 P). نتيجه‌گيري: تمرينات استاتيك فعال و غيرفعال مي‌تواند باعث تغيير ريتم كمري-لگني به غلبه ناحيه لگني نسبت به كمر شود؛ بنابراين اين تمرينات در پيشگيري از كمردرد و اصلاح ساير عوارض ناشي از اختلال در ريتم كمري-لگني مؤثر است. ضمن اينكه تفاوتي در اثرگذاري بين دو تمرين وجود ندارد.