نقش معناي زندگي و ارتباط آن با نگرش به مرگ در بيماران مبتلا به انفاركتوس ميوكارد در بخش مراقبت‌هاي ويژه

مقدمه: بيماري‌هاي قلبي عروقي علت اصلي مرگ و مير در اكثر كشورهاي جهان و از جمله ايران است. عوامل روانشناختي هم در ايجاد و هم در تداوم پيامدهاي بيماري نقش اساسي دارند. از جمله اين عوامل، نوع نگرش به مرگ است. يكي از متغيرهايي كه نقش اساسي را در نگرش به مرگ دارد معناي زندگي است. هدف: مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط معناي زندگي و نگرش به مرگ در بيماران مبتلا به انفاركتوس ميوكارد در بخش مراقبت‌هاي ويژه انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع توصيفي همبستگي و بر روي 160 نفر از بيماران مبتلا به انفاركتوس ميوكارد در بيمارستان تأمين اجتماعي گنبد و گرگان در سال 1398 و به روش در دسترس انجام شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه مشخصات فردي، معناي زندگي و نگرش به مرگ (DAPR) جمع‌آوري شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 و آزمون‌هاي آماري توصيفي (ميانگين، انحراف معيار، واريانس) و استنباطي (آلفاي كرونباخ، ضريب همبستگي پيرسون) در سطح معني‌داري كمتر از 0/05 تجزيه تحليل شد. يافته‌ها: ميانگين و انحراف معيار معناي زندگي و نگرش به مرگ در بيماران مبتلا به انفاركتوس ميوكارد به ترتيب (1/11 ±4/81)، (0/89 ±4/65) نشان داده بود. همچنين نتايج حاصل از اين مطالعه، بين معناي زندگي و نگرش به مرگ در بيماران رابطه مستقيم و معني‌داري را نشان داشت (P≤0.001). بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به دست آمده، ضروري به نظر مي‌رسد با تدوين، برنامه‌ريزي و ارائه‌ي خط‌مشي‌ مناسب، زمينه‌ي لازم براي بهبود و ارتقاي معناي زندگي بيماران قلبي فراهم شود.