مطالعۀ تطبيقي لانۀ موريانه و مجموعۀ زيرزميني نوش‌آباد

طبيعت منبع عظيم الگوبرداري همساز و متناسب با محيط بوده و انسان با نگرش بيونيك و با الهام از اين الگوها مي‌تواند به خلق فضاها و عناصر متناسب با محيط بپردازد و شرايط زندگي خود را اعتلا و ارتقا بخشد. در اين ميان، مقايسۀ تطبيقي الگوهاي مصنوع و طبيعي، انسان را در فهم بيشتر اين موضوع كمك مي‌كند. به همين سبب اين پژوهش به مقايسۀ تطبيقي دو الگوي طبيعي و انسان‌ساز پرداخته و دو مجموعۀ لانۀ موريانه و مجموعۀ زيرزميني اويي را مورد تحليل و بررسي قرار داده ‌است. در اين پژوهش ابتدا از طريق مطالعات ميداني و برداشت‌ها و پيمايش‌هاي محلي، مجموعۀ زيرزميني اويي مورد بررسي و تحليل قرار گرفته و شناسايي شده ‌است؛ سپس از طريق روش اسنادي در حوزۀ شناختِ موريانه و لانۀ آن‌ مطالعات كتابخانه‌اي صورت گرفته و اصول و معيارهاي قابل قياس براي دو نمونه با بررسي منابع مختلف در پيشينۀ موضوع، در سه حوزۀ فرم و ساختار، راهكارهاي اقليمي و تكنيك‌هاي امنيتي دسته‌بندي شده‌ و اين دو مجموعه با روش استدلال منطقي، آناليز، تجزيه و تحليل شده‌اند. در نهايت با بررسي و تحليل معيارها و اصول‌ها براي هر مجموعه و مقايسۀ تطبيقي آن‌ها مي‌توان گفت مجموعۀ اويي و الگوي طبيعي لانۀ موريانه‌ها در حوزه‌هاي مختلف شباهت زيادي داشته و در ايجاد مجموعه‌ها و دست‌كندهاي مصنوع و طبيعي، تكنيك‌ها و راهكارهاي مشتركي وجود دارد و الگوبرداري از طبيعت در طول تاريخ بشر، چه در زندگي امروزين و در قالب معماري بيونيك و چه در بحث تقليد از طبيعت در گذشته، در روح و جان بشر بوده ‌است.