شناسايي مؤلفه‌هاي باستان‌گرايي و گرايش جوانان شهر تهران به ايران قبل از اسلام

Identifying the Components of Archaism and the Tendency of Tehrani Youths towards pre-Islamic Iran

باستان‌گرايي از جمله جريان‌هاي فرهنگي است كه طي سدۀ اخير نقش مهمي در تغيير هندسۀ ارزش‌هاي حاكم و بروز آشوبناكي در ساخت فرهنگي-سياسي جامعه داشته است. از اين رو، در مقاله حاضر ضمن شناسايي اين پديده و مؤلفه‌هاي آن، به بررسي گرايش جوانان شهر تهران به باستان‌گرايي پرداخته شده است. براي گردآوري داده‌ها در بخش تاريخي از روش اسنادي و كتابخانه‌اي و در بخش ميداني از شيوۀ پيمايش و ابزار پرسشنامه استفاده شده است. تجزيه و تحليل داده‌ها نيز در بخش تاريخي با بهره‌مندي از روش تحليل محتواي كيفي و در بخش ميداني با روش آماري صورت گرفته است. نتايج تحقيق گوياي آن است كه امروزه در ميان نسل جوان، باستان‌گرايي در سطح زياد وجود دارد. بر اين پايه، از نظر ميزان باستان‌گرايي 8/0 درصد از جوانان شهر تهران در سطح بسيار كم، 2/17 درصد در سطح كم، 31 درصد در سطح متوسط، 4/29 درصد در سطح زياد و 6/21 درصد در سطح بسيار زياد قرار دارند.

Archaism is one of the cultural currents, which has played an important role in changing the ruling values and causing chaos in the cultural-political structure of the society during the last century. Therefore, in this paper, while identifying this phenomenon and its components, the tendency of the Tehrani youths towards archaism has been investigated. Documentary and desk study methods were used to collect data for the historical section of the paper, and survey method and questionnaire tools were used for the field section. In the historical section, data analysis has been done using qualitative content analysis method, while in the field section the statistical method has been employed. The results of the research indicate that there is a high level of Archaism among the youths today. According to the findings, 0.8% of Tehrani youths shows a very low level, 17.2% a low level, 31% a medium level, 29.4% a high level, and 21.6% a very high level of tendency towards Archaism.