سبك نويسنده در ترجمه گفتمان غيرمستقيم آزاد به‌ مثابه شاخص سبكي وولف در سه ترجمة فارسي به‌سوي فانوس دريايي

Writer’s Style in Translation FID as Woolf’s Stylistic Feature in Three Persian Translations of To the Lighthouse

اين مقاله، ترجمة گفتمان غيرمستقيم آزاد را به‌مثابه شاخص سبكي وولف در سه ترجمة فارسي رمان به‌سوي فانوس دريايي بررسي مي‌كند. گفتمان غيرمستقيم آزاد به‌مثابه صدايي دوگانه، نشان مي‌دهد چگونه صداي راوي با ديدگاه شخصيت تركيب مي‌شود. با اين حال، مسئله اين‌جاست كه‌ آيا بايد وجوه بازنمايي گفتمان را به‌صورت ساختاري در سطح خرد‌ـ‌ساختار ترجمه كرد يا به‌صورت گفتماني در سطح كلان‌ـ‌ساختار. گفتمان غيرمستقيم آزاد، ويژگي‌هايي نحوي، معنايي و سبكي دارد كه ممكن است در فرايند ترجمه دچار تغييراتي شوند. وجه استمراري به‌مثابه يكي از ويژگي‌هاي نحوي، با كانوني‌شدگي شخصيت در ارتباط است اما راوي آن را به صيغة گذشته از زبان خود گزارش مي‌كند. از حيث كاركردي، سه مترجم فارسي كوشيده‌اند ويژگي‌هاي نحوي و سبكي متن اصلي را در ترجمة خود نشان بدهند. اين مقاله به شيوة عمدتاً كيفي، ترجمه گفتمان غيرمستقيم آزاد را به فارسي بررسي كرده است. با اين حال، ترجمة صالح حسيني براي حفظ لحن و احساس متن اصلي، گفتمان غيرمستقيم را به مستقيم بازگردانده است. ترجمة كيهان نيز سبك پيچيدة متن اصلي را ساده و تصريح كرده است. ترجمة بجانيان چندان نكوشيده كه سبك وولف را بازگرداند و ترجمه‌اي عمدتاً تحت‌اللفظي است. در مجموع، سه ترجمة مختلف از سوي سه مترجم بر آن بوده‌اند تا ويژگي‌هاي FID مانند احساس همدلي و هم‌ذات‌پنداري را به ميزان متفاوت به خوانندگان مقصد انتقال دهند. با اين حال، از ميان سه مترجم، حسيني كوشيده است هم به سبك متن اصلي وفادار بماند و هم ترجمه‌اي را در اختيار خوانندگان مقصد بگذارد كه تأثيري هم‌چون خوانش متني نگاشته‌شده به زبان فارسي را در ذهن آنان برانگيزد.

This paper examines translating FID (free indirect discourse) as Woolf’s stylistic feature in three Persian translations of TTL (To the Lighthouse). As a dual voice hypothesis, FID shows how the narrator’s voice has been merged with that of the characters’. However, the problem is whether the translator should translate STR structurally at the micro-level or functionally at the macro-level. FID has some syntactic, semantic, and textual features that might undergo some changes in the process of translation. As one of the grammatical features of FID, the progressive aspect is related to the character’s focalization but reported by the narrator’s voice through the past tense. Functionally speaking, three Persian translators have done their best to convey the effect and function of FID regarding both syntactic and semantic features. Through a quantitatively driven methodology, this paper has tried to tackle the issue of translating FID into Persian. However, Hosseini has felt that the shift from ID (indirect discourse) to DD (direct discourse) might transfer the ‘feel’ and the ‘tone’ of the ST. Keyhân has made the complexity of Woolf’s style more explicit and simplified. Bejâniân has paid less attention to Woolf’s style, giving a very literal and simplified rendering. Generally, the three translations by the three Persian translators have tried to recreate such feelings of FID as sympathy and empathy in the target readers, though with varying degrees. However, Hosseini has tried both to keep the stylistic features of Woolf and to present a translation for the target readers; a translation that creates the exact feelings of reading a Persian story in their minds.