ادله فقهي حفظ مكان‌خاطره ها در شهر

مباحث فقه شهر و شهرنشيني از مباحث جديد و چالشي در ساحت فقه به‌حساب مي‌آيد. شهرها و جوامع از يك‌سو، و سطح كمي و كيفي زندگي شهرنشينان از سوي ديگر، رشد روزافزون داشته‌اند. اين پيشرفت‌ها و گسترش‌ها و مواجهه با مباحث جديدي كه با زندگي شهرنشيني آميخته شده‌است، ساحت فقه را بر اين مي‌دارد تا به فراخور مسائل و نيازهاي جديد شهرنشينان، درصددِ پاسخگويي به سؤالات و مباحث شهرنشيني در ساحت فقه و شريعت باشد. ازجمله مباحث شهري، جايگاه مكان‌خاطره‌ها در جامعۀ شهري از نگاه هويتي و اقتصادي و نقش مؤثر آن‌ها در اين زمينه است. از سوي ديگر، حفظ و مراقبت و نگهداري از اين مكان‌ها مسلتزم وضع قوانيني است كه گاهي با ساحت فقهي و فردي شهروندان در تعارض قرار مي‌گيرد. همچنين هزينه‌كرد از بيت‌المال براي حفظ و نگهداري اين مكان‌ها كه در برخي از اوقات متعلق به دوره‌هاي تاريخي و تمدني غيراسلامي مي‌شود، خودْ سوال‌برانگيز است كه آيا اين هزينه‌كرد امري مشروع است يا خير؟ نگاه فقهي به اين مسأله در جامعۀ شهري اسلامي بسيار حائز اهميت است و تحليل درست مباني فقهي مي‌تواند راهگشا و پاسخگوي بسياري از چالش‌ها، تعارضات و سؤالات در اين زمينه باشد.اين نوشتار با نگاه فقهي ازمنظرِ ادلۀ شرعي، درصددِ اثبات لزوم حفظ و جلوگيري از ازبين رفتن مكان‌خاطره‌ها و نيز لزوم وضع قوانين اجرايي درجهتِ جلوگيري از تخريب اين مكان‌ها توسط ديگران است.