بررسي ويژگي‌هاي روان‌سنجي مقياس فعاليت فيزيكي دوك در بيماران مبتلا به نارسايي قلبي

زمينه و هدف: يك جنبه اصلي كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به نارسايي قلبي، توانايي انجام فعاليت‌هاي روزانه است. در اين راستا يكي از ابزارهاي بررسي ظرفيت عملكردي شناخته شده؛ مقياس فعاليت فيزيكي دوك است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعيين ويژگي‌هاي روان‌سنجي مقياس فعاليت فيزيكي دوك در بيماران مبتلا به نارسايي قلب انجام گرفته است. روش بررسي: در اين مطالعه روش‌شناسي تعداد 120 بيمار مبتلا به نارسايي قلبي مراجعه‌كننده به كلينيك قلب بيمارستان افشار شهر يزد در سال 1397 به صورت نمونه‌گيري در دسترس وارد مطالعه شدند. نسخه اصلي مقياس فعاليت فيزيكي دوك به روش استاندارد »ترجمه وارون « به فارسي ترجمه و روايي صوري، محتوايي، ملاكي، سازه و پايايي بررسي شد. يافته‌ها: در بررسي روايي محتوا به شيوه كمي، شاخص روايي محتوا و نسبت روايي محتوا تأييد شد. روايي ملاكي با استفاده از ضريب همبستگي اسپيرمن بين نمرات حاصل از طبقه‌بندي عملكردي انجمن قلب نيويورك و امتياز حاصل از مقياس فعاليت فيزيكي دوك با همبستگي معناداري (0.77=r ، 0.001p ) تأييد شد. در بررسي روايي سازه، تحليل عاملي 2 عامل را شناسايي نمود كه عامل 1 شامل گويه‌هاي داراي ميزان سوخت و ساز بالا و عامل 2 داراي گويه‌هاي با سوخت و ساز پايين بود و اين دو عامل 52.61% واريانس كل را تبيين كردند. پايايي كل ابزار با استفاده ضريب آلفاي كرونباخ 0.81 به دست آمد. نتيجه‌گيري: مقياس فعاليت فيزيكي دوك از روايي و پايايي مناسبي برخوردار است و با توجه به ويژگي‌هاي روان‌سنجي مناسب آن، مي‌توان از اين مقياس براي بررسي وضعيت عملكردي بيماران مبتلا به نارسايي قلبي استفاده نمود.