اثربخشي آموزش گروهي مبتني بر مداخلات شناختي رفتاري بر ناگويي هاي خلقي در بيماران تحت همودياليز

مقدمه: ناگويي خلقي با بسياري از مشكلات سلامتي فيزيكي ارتباط دارد. از آنجايي كه بيماران تحت درمان با همودياليز، استرس هاي مزمن جسمي و روانشناختي را تجربه مي كنند، اين پژوهش با هدف تعيين تأثير بحث گروهي مبتني بر مداخلات شناختي رفتاري بر ناگويي هاي خلقي در بيماران تحت همودياليز انجام شد.روش كار: مطالعه حاضر از نوع كارآزمايي باليني تصادفي بود. 60 نفر از بيماران تحت همودياليز بيمارستان گلديس شاهين شهر در نيمه دوم سال 1398 به روش نمونه گيري در دسترس و بر اساس معيارهاي ورود انتخاب شدند و با استفاده از جدول اعداد تصادفي در دو گروه مداخله و كنترل قرار گرفتند. جهت جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامه ناگويي خلقي تورنتو (يلور، راين و باگبي، 1985) استفاده شد. براي گروه مداخله، 8 جلسه 60 دقيقه اي بحث گروهي مبتني بر مداخلات شناختي رفتاري انجام شد. داده‌ها با نرم‌افزار آماري SPSS19 تجزيه و تحليل شدند.يافته ها: ميانگين ميزان ناگويي هاي خلقي قبل از مداخله درگروه مداخله (5.46 ± 62.51) و در گروه كنترل (3.53 ± 62.44) بود كه بعد از مداخله در گروه مداخله به (4.09 ± 43.62) و در گروه كنترل به (3.57 ± 62.32) رسيد و اين اختلاف در گروه مداخله معني دار بود (0.001 p).نتيجه‌گيري: باتوجه به اثربخشي آموزش گروهي مبتني بر مداخلات شناختي رفتاري بر ناگويي هاي خلقي در بيماران تحت همودياليز، پيشنهد مي شود پرستاران روش به كار گرفته شده در پژوهش حاضر را به عنوان يك روش ساده و كم هزينه در كاهش ناگويي هاي خلقي بيماران تحت همودياليز مورداستفاده قرار دهند.