نقش ميانجي ذهن‌آگاهي در رابطه بين نگرش ناكارآمد و حساسيت اضطرابي با كيفيت خواب در نوجوانان دوره متوسطه دوم دبيرستان

مقدمه: خواب باكيفيت به عنوان كليد سلامتي، طول عمر و پيشگيري از انواع بيماريهاي رواني و جسماني است. پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ميانجي ذهن‌آگاهي در رابطه بين نگرش ناكارآمد و حساسيت اضطرابي با كيفيت خواب در نوجوانان انجام شد.روش كار: مطالعه حاضر، توصيفي _ همبستگي و از نوع مدل‌سازي معادلات ساختاري بود. . جامعه آماري پژوهش شامل كليه نوجوانان دختر و پسر دوره متوسطه دوم دبيرستان شهرستان دامغان در سال تحصيلي 1400-1399 بودند كه به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي 329 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. شركت كنندگان به سوالات مقياس باورها و نگرشهاي ناكارآمد درباره خواب مورين (1993)، پرسشنامه حساسيت اضطرابي ريس و پترسون (1985)، پرسشنامه ذهن‌آگاهي رايان و براون (2003) و شاخص كيفيت خواب پيتسبورگ بويس (1989) پاسخ دادند. داده‌هاي پژوهش با روش ضريب همبستگي پيرسون و روش معادلات ساختاري و با استفاده از نرم افزار آماري SPSS22 و AMOS تجزيه و تحليل شدند.يافته ها: نتايج پژوهش حاضر نشان داد بين حساسيت اضطرابي و باورهاي ناكارامد با متغير ميانجي ذهن آگاهي و كيفيت خواب رابطه منفي معني دار و بين ذهن آگاهي با كيفيت خواب رابطه مثبت معني دار وجود دارد ( 0/01 P). همچنين ذهن‌آگاهي در رابطه بين نگرش ناكارآمد و حساسيت اضطرابي با كيفيت خواب داراي نقش ميانجي بود ( 0/01 P).نتيجه‌گيري: طبق نتايج پژوهش حاضر، ذهن‌آگاهي نقش ميانجي در رابطه بين نگرش ناكارآمد و حساسيت اضطرابي با كيفيت خواب ايفا مي كند. بنابراين افراد با حساسيت اضطرابي بالا و داراي نگرش هاي ناكارامد مي توانند با ارتقاء ذهن آگاهي بر مشكلاتي از قبيل مشكلات خواب غلبه نمايند.