پيش‌بيني سازش‌يافتگي زناشويي بر اساس دلبستگي به خدا و سلامت خانواده اصلي

مقدمه: سازش‌يافتگي زناشويي نقش مهمي در سلامت و كيفيت زندگي زوجين دارد. بنابراين، پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني سازش‌يافتگي زناشويي بر اساس دلبستگي به خدا و سلامت خانواده اصلي انجام شد.روش كار: اين مطالعه مقطعي از نوع همبستگي بود. جامعه پژوهش زنان داراي مشكلات زناشويي مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره و خدمات روانشناختي شهر اهواز در سال 1399 بودند. نمونه پژوهش 124 نفر بودند كه پس از بررسي ملاك‌هاي ورود به مطالعه با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. ابزارهاي مطالعه حاضر مقياس سازش‌يافتگي زناشويي (اسپاينر، 1986)، سياهه دلبستگي به خدا (بك و مك‌دونالد، 2004) و مقياس خانواده اصلي (هاوستات و همكاران، 1985) بودند و داده‌ها با روش‌هاي ضرايب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه با مدل همزمان در نرم‌افزار SPSS24 تحليل شدند.يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه بين ميانگين نمره‌هاي دلبستگي به خدا (و دو خرده‌مقياس آن شامل اجتناب از صميميت و اضطراب از طردشدن) با ميانگين نمره‌هاي سازش‌يافتگي زناشويي در زنان داراي مشكلات زناشويي رابطه منفي و معني‌دار و بين ميانگين نمره‌هاي سلامت خانواده اصلي (و دو خرده‌مقياس آن شامل خودمختاري و صميميت) با ميانگين نمره‌هاي سازش‌يافتگي زناشويي در آنان رابطه مثبت و معني‌دار وجود داشت (0.05 P). همچنين، دو متغير دلبستگي به خدا و سلامت خانواده اصلي به‌طورمعني‌داري توانستند 51.9 درصد و چهار خرده‌مقياس اجتناب از صميميت، اضطراب از طردشدن، خودمختاري و صميميت به‌طورمعني‌داري توانستند 61.4 درصد از تغييرات سازش‌يافتگي زناشويي در زنان داراي مشكلات زناشويي را پيش‌بيني نمايند (0.001 P).نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش حاكي از نقش موثر دلبستگي به خدا و سلامت خانواده اصلي در پيش‌بيني سازش‌يافتگي زناشويي در زنان داراي مشكلات زناشويي بود. بنابراين، براي افزايش سازش‌يافتگي زناشويي در آنان مي‌توان ميزان دلبستگي به خدا و سلامت خانواده اصلي آنها را بهبود بخشيد.