بررسي و آسيب شناسي ‌علل عدم اُنس با قرآن در جامعه

A Research and Pathology of the Causes of Unfamiliarity with the Quran in the Society

انس با قرآن، همراهي بدون انقطاع با قرآن است؛ يعني آموختن، حفظ، فهم و حتي عمل به قرآن. زماني اُنس حاصل مي‌‌گردد كه نتيجه آن تغيير رفتار و عملكرد فرد و به‌تبع آن جامعه گردد؛ يعني انسان از قرآن تأثير بگيرد و سپس در جامعه تاثيرگذار شود. راه برون‌رفت از وضعيت موجود و رفتن به‌سمت جامعۀ قرآني اين است كه بايد زاويه نگاه به قرآن كاربردگرايانه و مسئله‌محور باشد و متوليان آموزشي بايد به‌سمت آموزش‌‌هاي عمقي و حل مسئله پيش روند؛ به‌گونه اي كه فرد در زندگي خود قرآن را به‌عنوان گره‌گشا حس كند. همچنين دانشگاه‌ها و ساير نهادها در امور قرآني بايد با نگاه عمق‌بخشي و به‌عبارتي تركيب كار فرهنگي و اجتماعي را لحاظ كنند تا جايگاه قرآن در جامعه يك جايگاه طراز و شايسته شود. اين پژوهش با روش كتابخانه‌‌اي و ميداني به نقد وضعيت فعلي اُنس با قرآن در جامعه و ارائه راهكار و پيشنهاد جهت بهبود آن پرداخته است.

Familiarity with the Quran is an uninterrupted companionship with the Quran; It means learning, memorizing, understanding, and even practicing the Quran. It is achieved when the result is a change in the behavior and performance of the individual and, accordingly, the society; It means that a person should be influenced by the Quran, and then it influences the society. The way to get out of the current situation and move towards a Quranic society is that the angle of looking at the Quran should be practical and problem-oriented, and educational administrators should move towards in-depth education and problem-solving; In such a way that a person feels the Quran as a solving instrument in his life. Also, universities and other institutions in Quranic affairs should take into account the composition of cultural and social works with a deepening view, so that the position of the Quran in society becomes dignified and worthy. This research, using the library and field method, has criticized the current situation of familiarity with the Quran in society and provide solutions and suggestions for its improvement