نقد شبهه عدم نزول قرآن به زبان قريش بر مبناي اختلاف در قرائت همزه

Criticism of the Doubt that the Quran was not Revealed in the Quraysh Language Based on the Difference in Hamza’s Recitation (Qiraat)

آيۀ ‌Pو ما أرسَلنا مِن رَسولٍ إلّا بِلِسانِ قَومِهO (ابراهيم: 4)، حكايت از انطباق و نزول قرآن به زبان قريش، و تصريح قرآن به نزول كلام خدا به عربي مبين (الشعراء: 195 و النحل: 103) مؤيد فصاحت زبان عرب عصر نزول يا همان اهل حجاز است. اما منكران وحي‌بودن قرآن ‌سعي كرده‌اند با نشان‌دادن عدم انطباق بين قرآن و زبان قريش ـ به‌عنوان نخستين مخاطبان قرآن ـ هم مدعاي ارسال به زبان قوم را انكار كنند و هم با نفي فصاحت و بلاغت زبان قوم مخاطب، فصاحت و بلاغت قرآن را مورد ترديد ‌قرار ‌دهند. در موردي مهم و قابل تأمل با توصيف اهل حجاز (قريش) به تسهيل‌كنندگان همزه و كثرت تحقيق همزه در قرآن، قول نزول به زبان قريش مخدوش دانسته‌اند. اگرچه وجوه ديگري مانند: وجود كلماتي در قرآن با ريشه پارسي و يا عبري يا‌بودن اختلاف قرائات مي‌تواند از زمينه‌هاي شكل‌گيري شبهه عدم‌ انطباق نزول قرآن به زبان قوم، و يا ادعاي عدم فصاحت و بلاغت قرآن باشد؛ پژوهش حاضر در صدد است با رويكرد تحليلي _ انتقادي از طريق نقد نظرهايي كه قائل به تسهيل همزه نزد قريش‌اند و تحقيق همزه نزد آنان را محصول اضطرار يا عواملي مثل آن مي‌دانند، اصل‌بودن تحقيق همزه نزد قريش را ثابت نموده و شبهه مذكور را پاسخ گويد

The verse “ما أرسَلنا مِن رَسولٍ إلّا بِلِسانِ قَومِه” (“And we sent only a messenger to the nation in their language”) (Ibrahim: 4), the story of the adaptation and revelation of the Quran in the language of the Quraysh, and the clarification of the Quran to the revelation of the word of God in Arabic (Al-Shua’ra’a: 195 and Al-Nahl: 103), are confirming the eloquence of the Arabic language in the ear of revelation or the people of Hijaz. However, the deniers of the revelation of the Quran have tried to show the incompatibility between the Quran and the language of the Quraysh - as the first audience of the Quran - to deny both the claim that it was revealed in the language of the people and to create doubt on the eloquence of the Quran by denying the eloquence of the language of the audience. In an important and ponderable case, by describing the people of Hijaz (Quraysh) as the facilitators of Hamzah and the abundance of Hamzah’s research in the Quran, they have considered the promise of revelation in the language of Quraysh to be distorted. Although other aspects such as the presence of words in the Quran with Persian or Hebrew roots or the difference in readings can be grounds for the formation of the suspicion of the non-adaptation of the revelation of the Quran to the language of the people or the claim of the lack of eloquence of the Quran; The present study seeks to prove the originality of Hamza’s research among Quraysh and answer the mentioned doubt by criticizing the views that favor the facilitation of Hamza among the Quraysh and consider Hamza’s research as a product of urgency or similar factors