اثربخشي آموزش مثبت‌نگري با رويكرد اسلامي بر خودمهارگري و ديدگاه فهمي همسر در زنان متأهل دانشجو

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش مثبت‌نگري با رويكرد اسلامي بر خودمهارگري و ديدگاه فهمي همسر بر زنان متأهل دانشجو انجام شد. اين پژوهش از نوع آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري دو ماهه بود. جامعۀ آماري تعداد 3996 نفر (زنان متأهل دانشجوي دانشگاه آزاد اراك) در سال 1399 در نظر گرفته شد. نمونه آماري پژوهش شامل 30 نفر از دانشجويان متأهل روان‌شناسي دانشگاه آزاد اراك بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس و به صورت تصادفي به دو گروه آزمايشي و كنترل تقسيم شدند. برنامه آموزش مثبت‌نگري با رويكرد اسلامي در هشت جلسه 60 دقيقه‌اي، به‌صورت مجازي در واتساپ بر روي اعضاي گروه آزمايش انجام شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه تانجني و همكاران (2004) براي خودمهارگري و پرسشنامه لانگ (1990) براي ديدگاه فهمي همسر سنجيده شد؛ همچنين داده‌ها با به‌كار بردن آزمون تحليل كوواريانس مختلط با اندازه‌گيري مكرر تحليل شدند. نتايج بيانگر آموزش مثبت‌نگري با رويكرد اسلامي بر خودمهارگري (P 0/038 و 12.659 = f) و ديدگاه فهمي همسر (P 0/038 و 14.58=f) و پايداري اين تأثير در مرحلۀ پيگيري بود. يافته‌ها نشان داد كه آموزش مثبت‌نگري با رويكرد اسلامي بر خودمهارگري و ديدگاه فهمي همسر در زنان متأهل تأثير داشته است.