بررسي اثربخشي مشاوره گروهي با رويكرد سهم‌گذاري مبتني بر هستي‌شناسي اسلامي در ارتقاء مسئوليت‌پذيري و سازگاري دختران جوان

Evaluation of the effectiveness of group counseling with a share approach contribution Pattern Islamic ontology in promoting responsibility and adjustment of young girls.

هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسي اثربخشي مشاوره گروهي با رويكرد سهم ­گذاري مبتني بر هستي‌شناسي اسلامي در ارتقاء مسئوليت­ پذيري و سازگاري دختران جوان بود. روش: روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي همراه با پيش­آزمون و پس­آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماري شامل دختران جوان شهر تهران كه 24 نفر با روش نمونه ­گيري در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سازگاري بل و مقياس مسئوليت­ پذيري كاليفرنيا بود. آزمودني­ هاي گروه آزمايش 10 جلسه در برنامه آموزش گروهي الگوي سهم ­گذاري شركت كردند، اما گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكرد. درنهايت داده ­ها، با استفاده از نرم­افزار spss و در دو سطح آمار توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) و آمار استنباطي (تحليل واريانس چندمتغيري و تحليل كوواريانس) مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. يافته­ ها: يافته‌ها نشان داد بين آزمودني­هاي گروه آزمايش كه مورد آموزش الگوي سهم­گذاري قرارگرفته‌اند و گروه كنترل كه هيچ‌گونه آموزشي دريافت نكرده­اند، در مقياس مسئوليت­ پذيري (189/13=F و 001/0P<) و خرده مقياس­هاي سازگاري عاطفي (013/7=F و 05/0>P)، سازگاري اجتماعي (368/11=F و 01/0>P) تفاوت معني­داري وجود دارد. بدين معنا كه در گروه آزمايش با آموزش الگوي سهم گذاري، مسئوليت‌پذيري و سازگاري عاطفي و اجتماعي در دختران افزايش پيدا كرده است. نتيجه‌گيري: نتايج حاكي از آن است كه آموزش الگوي سهم ­گذاري بر ارتقاي سطح سازگاري و افزايش ميزان مسئوليت­ پذيري دختران جوان تأثير معني­ داري دارد.

Objective: The present study aims at evaluation of the effectiveness of group counseling with a sharing approach based on Islamic ontology in promoting responsibility and adjustment of young girls. Method: The research method was semi-experimental with pre-test, post-test and control group. The statistical population consisted of young girls in Tehran. 24 subjects were selected by available sampling method and randomly divided into experimental and control groups. Then they completed the Bell adjustment Inventory and the California Accountability Scale. The subjects in the experimental group participated in 10 sessions of contribution model group training program, but the control group received no training. Finally, the data were analyzed by SPSS sofwere at two levels of descriptive statistics (average and standard deviation) and inferential statistics (multivariate analysis of variance and covariance analysis). Finding: The findings show that there is a significant difference between the subjects in the experimental group who were trained in the contribution model and the control group who did not receive any training in the scale of responsibility and the subscales of emotional, social and educational adjustment. Conclusion: The results show that training the contribution model has a significant effect on promoting the level of compatibility and increasing the responsibility of young girls.