طراحي مدل سياست‌ گذاري در سينماي ايران با هدف ارتقاي جايگاه بين‌المللي آن

Designing a Policy Model for Iranian Cinema to Promote its International Status

هدف: با توجه به اهميت راهبردي سينما در جوامع معاصر و همچنين، توجه دولت‌ها و افكار عمومي به سينما به‌عنوان هنر، صنعت و رسانه، پژوهش حاضر درصدد طراحي مدل سياست‌گذاري در سينماي ايران با هدف ارتقاي جايگاه بين‌المللي آن است. روش: از لحاظ راهبرد، پژوهش حاضر كيفي، از نوع گرندد تئوري (نظريه داده‌بنياد) است. داده‌ها از طريق مصاحبه نيمه‌ساخت‌يافته با 12نفر خبره سياست‌گذاري فرهنگي و سينما و به‌كمك روش نمونه‌گيري هدفمند، گردآوري شد. براي احصاي مفاهيم و مقوله‌هاي فرعي و اصلي، مطابق با مدل پارادايمي استراوس و كوربين، كدگذاري نظري انجام گرفت و داده‌ها تحليل شدند. اعتبارسنجي به‌شيوه تشكيل گروه كانوني و پايايي‌سنجي از طريق قابليت تكرارپذيري (ضريب پايايي) انجام شد. يافته‌ها: مدل سياست‌گذاري در سينماي ايران، از 18 مقوله اصلي، 50 مقوله فرعي و 507 مفهوم به اشباع نظري رسيد. بر اساس نتايج، شرايط علّي عبارت‌اند از: وجود مشكلات قانوني و حقوقي، وابستگي سينما به ساختار سياسي و دولت، مشكلات مالي و سرمايه‌گذاري در سينما و عدم برخورداري از ساختار يكپارچه. شرايط زمينه‌اي عبارت‌اند از: مشكلات سخت‌افزاري و نرم‌افزاري و حاكم بودن فضاي بي‌اعتمادي بين ساختار سياسي و فعالان سينما. شرايط مداخله‌اي: بي‌توجهي ساختار سياسي به جهاني شدن، شرايط تحريمي كشور، عدم اعمال مديريت دانش، بي‌توجهي به ظرفيت رسانه‌ها در بخش بين‌المللي و بي‌توجهي به بازاريابي و برندسازي. راهبردها بدين ترتيب مشخص شد: بازنگري، اصلاح و تدوين مسائل حقوقي و قانوني، حمايت بخش دولتي و عمومي، تلاش براي صنعتي‌كردن سينما و تعامل و هم‌افزايي داخلي و خارجي در حوزه سينما. پيامدها نيز عبارت‌اند از: تقويت ديپلماسي عمومي در جهان و ارتقاي جايگاه سينماي ايران. نتيجه‌گيري: سينما مي‌تواند به‌عنوان ابزار اثرگذار، دريچه جديدي از ايران به ‌روي جامعه بين‌المللي باز كند و علاوه بر حضور در بازار جهاني، به گسترش شناخت مخاطبان از فرهنگ ايران و در نتيجه خنثي‌شدن تبليغ‌هاي منفي ايران در رسانه‌هاي خارجي كمك كند.

Objective This research seeks to design a policy-making model for Iranian cinema to promote its international position Methods In terms of strategy, this study is qualitative and data-based theory research. To gather the required data, the researcher conducted semi-structured interviews with 12 cultural policy specialists and cinema experts using a purposive method. The interviews were analyzed through coding to enumerate concepts, subcategories, and mail categories according to Strauss and Carbin’s paradigm model (2018). The researcher explored the validity of the model using a focus group study and measured reliability via reproducibility (reliability coefficient). Results The policy-making model for Iranian cinema reached theoretical saturation as it consisted of 18 main categories, 50 subcategories, and 507 concepts. Causal conditions included the existence of legal problems in Iranian cinema, the dependence of cinema on the country’s political structure and government, financial and investment problems in cinema, and the lack of an integrated structure in this field. Background conditions included hardware and software problems in Iranian cinema and the mistrust between the Iranian political structure and cinema activists. Intervention conditions included the indifference of the political structure to globalization, the sanctions imposed on the country, lack of knowledge management in cinema regardless of the capacity of the media in the international cinema sector, and disregard for marketing and branding in cinema. Strategies included reviewing, reforming and formulation of legal issues, supporting the public sector in cinema, efforts to industrialize Iranian cinema, and domestic and foreign interactions and synergy in cinema. The obtained results proved that it is vital to strengthen Iran's public diplomacy in the world and improve the international position of Iranian cinema. Conclusion In conclusion, considering it an effective tool, Cinema can provide a fresh perspective to the international community as it helps expand the audience’s knowledge about the Iranian culture. Therefore, it neutralizes negative publicity advertised about Iran by foreign media.