اساس جانشيني دولت‌ها در زمينۀ تعهدات ناشي از اعمال متخلفانۀ بين‌المللي

Basis for the State Succession to Obligations in respect of International Wrongful Acts

جانشيني دولت‌ها در زمينۀ تعهدات ناشي از اعمال متخلفانۀ بين‌المللي، به لحاظ موضوعي، ذيل مقولۀ كلان‌تر جانشيني در زمينۀ مسئوليت بين‌المللي مطرح است كه در مورد آن نظرهاي مختلفي وجود دارد. مقالۀ حاضر، كوشيده است تا با روش توصيفي-تحليلي، به اين پرسش پاسخ دهد كه اساس جانشيني كشورها در زمينۀ تعهدات ناشي از اعمال متخلفانۀ بين‌المللي چيست؛ ازاين‌رو، نخست به تبيين ديدگاه مبني بر عدم انتقال مسئوليت، به‌عنوان امري كه قائلان به عدم جانشيني كشورها در زمينۀ تعهدات ناشي از اعمال متخلفانه بدان تكيه كرده­اند، پرداخته و سپس اصل عدم زوال مسئوليت را، به‌عنوان گزاره‌اي كه قائلان به جانشيني كشورها در زمينۀ تعهدات يادشده به آن استناد كرده‌اند، بررسي كرده است. براساس نتايج تحقيق پيش رو، جانشيني كشورها در زمينۀ تعهدات ناشي از اعمال متخلفانۀ بين‌المللي، به‌رغم تمام نظرهاي مخالفي كه به‌ويژه در آثار كلاسيك حقوق بين‌الملل وارد شده است، با مانعي در حقوق بين‌الملل مواجه نيست تا در برابر انتقال تعهدات ناشي از اعمال متخلفانۀ بين‌المللي به دولت جانشين مقاومت كند. بررسي اين گزاره، موضوع مقالۀ پيش روست.

Succession of states to obligations resulting from international wrongful acts is related to the broader topic of succession to international responsibility about which there are very different opinions. Applying a descriptive-analytical method, the present paper is seeking to explain the basis of state succession to obligations in respect of international wrongful acts. Moreover, it explains the principles of non-transmission and of continuance which the advocates of non-succession have relied on. In spite of all the dissenting opinions, especially in classical scholarship, this article comes to the conclusion that there are no impediments in international law to prevent the transfer of obligations in respect of international wrongful acts. Scrutinizing this proposition is the subject of the present paper.