مدل سازي تفسيري‌ ـ ساختاري مؤلفه هاي مسئوليت اجتماعي دانشگاه با هدف ارتقاي سرماية اجتماعي (نمونة‌ مورد مطالعه: دانشگاه شهيد بهشتي)

The Interpretive-Structural Modeling of University Social Responsibility Components to Promote Social Capital: The Case Study of Shahid Beheshti University

مسئوليت اجتماعي دانشگاه موضوع مورد توجه سال هاي اخير شده است. با توجه به اينكه ايفاي مسئوليت اجتماعي باعث ارتقاي سرماية اجتماعي است. اين پژوهش با هدف مدلسازي ساختاري‌ـ تفسيري و تحليل قدرت نفوذ بين مؤلفه هاي مسئوليت اجتماعي دانشگاه انجام شد. معيارهاي كشف‌ شده تعيين سطح شد و سپس تحليلي از ميزان وابستگي متغيّرها ارائه شد. اين پژوهش در زمرة پژوهش‌هاي آميخته و از نوع كيفي و كمّي است. در مرحلة اول براي كشف مؤلفه هاي مسئوليت اجتماعي در دانشگاه هاي دولتي از روش تحليل مضمون استفاده شد و از طريق مصاحبه با خبرگان اين حوزه اطلاعات اوليه كسب و مؤلفه هاي مسئوليت اجتماعي به دست آمد. در مرحلة بعد، به منظور بررسي رابطة اين مؤلفه ها با يك‌ديگر و سطح‌بندي آنها از روش مدل سازي ساختاري‌ـ تفسيري استفاده شد. جامعة آماري اعضاي ­هيئت علمي دانشگاه شهيد بهشتي تهران بود. نمونه‌گيري اين پژوهش هدفمند بود. طبق يافته هاي پژوهش 13 مؤلفه در ارتباط با مسئوليت اجتماعي دانشگاه شناسايي و در 4 سطح دسته بندي شد. نتايج حاكي از اين است كه مؤلفه هاي شفافيت، سياستگذاري علمي، نظام حكمراني، مديريت دانشگاه، و فرهنگ سازي اثرگذارترين مؤلفه ها هستند.

University social responsibility has been the subject of interest in recent years. As fulfilling social responsibility promotes social capital, this study set out to extract the structural-interpretive modeling and analyze the influence levels of various components of university social responsibilities in this regard. In addition, it determined the level of the extracted criteria and provided an analysis of the degree of dependence of system variables. This research was a mixed methods study that had qualitative and quantitative phases. In the first step, thematic analysis was used to obtain the components of university social responsibilities, and basic information and social responsibility components were obtained from interviews with experts in this field. In the next step, in order to investigate the relationship among these concepts and their leveling, the structural-interpretive modeling method was used. The statistical population was comprised of the faculty members of Shahid Beheshti University in Tehran, out of which the sample was obtained using purposive sampling. According to research findings, 13 components were identified in relation to university social responsibility, which were then categorized into 4 levels. The results showed that transparency, scientific policy making, governance system, university management, and enculturation were the most effective components.