باغ ايراني فراتر از يك باغ زميني معماري باغ و امكان تأثير آن در طراحي فضاهاي سبز شهري

Beyond an Earthly Garden: Iranian Garden Architecture and Its Potential Influence on Urban Green Space Design

با افزايش جمعيت شهرنشين جهان و متراكم‌تر شدن فضاهاي شهري، هر روز شاهد گسسته‌تر شدن افراد شهرنشين از فضاهاي سبز طبيعي هستيم. ارتباط با فضاهاي طبيعي و سبز يكي از نيازهاي اساسي افراد و با سلامت (فيزيولوژيك و رواني) آنها در ارتباط مستقيم است. اما به نظر بسياري از محققان سلامتي زماني ايجاد مي‌شود كه افراد در ارتباط مداوم با اين‌گونه فضاها باشند، از اين رو طراحان بايد عواملي كه باعث به وجود آمدن ارتباط مداوم افراد با اين فضاها مي‌شود را شناسايي و در طراحي خود به كار بگيرند. از اين جهت معماري باغ سنتي كه ميراث به‌جامانده از نحوة به‌كارگيري ارزش‌ها و فرهنگ كشورها در ساماندهي محيط طبيعي است، مي‌تواند منبع مناسبي براي استخراج نوعي طراحي باشد كه زمينة ارتباط مداوم افراد با فضاهاي سبز را به وجود آورد. در اين راستا براي پاسخ به اين سؤال كه آيا معماري باغ ايراني مي‌تواند منبع مناسبي براي الگوبرداري در طراحي فضاي سبز باشد يا خير، در پژوهش حاضر براي شناخت عواملي كه حس زيبايي در باغ ايراني ايجاد مي‌كند، از تحليل زيبايي‌شناسي استفاده شده و از روش نشانه‌شناسي سعي شده تا نمادها و نشانه‌هاي استفاده‌شده مورد ارزيابي قرار گيرد. در ادامه نيز براي دستيابي به مفهوم باغ‌سازي كه باغ ايراني را به صورت مشخص به مكاني متمايز تبديل مي‌كند از شيوة ارزيابي پديدارشناسي استفاده مي‌شود.

With the increase of the world’s population and the densification of urban spaces, urban residents are getting disconnected from natural green spaces. Association with natural and green spaces, one of the basic needs of people, is directly related to health benefits (e.g. physiological and mental). However, health researchers argue that the health benefits of urban green spaces are associated with people’s constant exposure to such spaces. Therefore, designers must identify and employ the factors that encourage people to use these places more frequently. Hence, traditional garden architecture, which is a legacy reflecting the cultural values of each country in organizing the natural environment, can be a good source for extracting the types of designs that create the context for individuals’ constant communication with such places. In this regard, to answer the question of “whether the architecture of Iranian gardens can serve as a guide for designing urban green space or not”, we used aesthetic analysis and identified the factors that create a sense of beauty in Iranian gardens. Semiotic analysis assisted us in evaluating the used symbols and signs in the garden architecture. To understand the concept of garden architecture, which makes the Iranian garden a distinct place, we used a phenomenological analysis method.