مواجهۀ پژوهشگر با روش‌شناسي و نظريه

علوم طبيعي و اجتماعي با مسئله‌ها آغاز مي شوند. علم براي حل اين مسائل، به‌طور كلي همان شيوهاي را به‌كار مي گيرد كه عقل سليم مورد استفاده قرار مي دهد؛ يعني شيوه آزمون و خطا. دقيق‌تر بگويم، اين همان روش آزمودن راه هاي حل مسئله و آنگاه كنار گذاشتن راه‌حل هاي غيرواقعي، به‌مثابۀ راه‌حل هاي اشتباه است. در اينجا فرض بر آن است كه ما با شمار زيادي از راه‌حل هاي تجربي سروكار داريم. راه‌حل ها يكي پس از ديگري به‌كار گرفته و سپس كنار گذاشته ميشوند؛ بنابراين اولين مرحله، پرداختن به مسئله مدنظر است. اين مسئله يا مشكل زماني پديد مي آيد كه نوعي اختلال به‌وجود آيد. اختلال يا از نوع انتظارهاي فطري يا انتظارهايي است كه از طريق فرايند آزمون و خطا كشف يا آموخته شده است. مسائلي كه علم مديريت با آنها روبه‌رو است، متعدد و متنوع‌اند. اين طيف گسترده مسائل از رفتار رهبران و كاركنان سازمانها گرفته تا پويايي‌هاي صنعت و بازار، پيوسته بررسي و كندوكاو مي شوند. روش شناسي‌ها و نظريه‌ها، ابزارها و امكاناتي هستند كه پژوهشگران براي درك مسائل و ارائه راه حلها استفاده ميكنند. نتايج كاربست روش ها و نظريه‌ها مي تواند به ارائه راه‌حلهاي سودمند براي حل مسائل و به بسط نظريه‌ها منجر شود. پژوهش هايي كه به توسعه نظري علم مديريت معطوف هستند، يك قاعده فرايند منطقي را دنبال ميكنند. توسعه هر دو دسته از نظريه‌هاي توصيفي[1] و نظريه‌هاي تجويزي[2]، مبتني بر اين قاعده فرايند منطقي است. اجزاي اين فرايند در جدول زير آمده است.