تحليل و بررسي معماري قلعه هاي دوره قاجاريه در ايران؛ نمونه مورد مطالعه قلعه والي در استان ايلام

No title

از آنجا كه مي دانيم معماري ايراني همواره از اولين و كامل ترين نوع معماري از ابتدا تا به حال بوده است و در بعضي منابع ايران را به عنوان اولين سكونتگاه بشر مي‌دانند. كشور ايران به لحاظ موقعيت استراتژيكي خاورميانه و منابع طبيعي فراوان، همواره مورد تهاجم ديگر كشورها قرار گرفته است. از اين رو معماري ايراني مملو از انواع مختلفي قلعه مي‌باشد، كه به چند مدل دشتي و كوهستاني، و به منظورهاي حكومتي، نظامي، دفاعي، امنيتي، كاخ و سكونتي احداث شده‌اند. مطالعه سازماندهي فضايي عناصر معماري و شهري بافت هاي تاريخي، حكايت از نظم دقيق و حساب شده در اين عناصر مي باشد. نظمي كه در طي ساليان و بر اساس تجارب گذشته، نسل به نسل منتقل شده و به دوره ي قاجاريه رسيده است كه اين نشان دهنده هماهنگي بافت تاريخي در عناصر و تشكيلات ساخت و ساز بناها و به خصوص قلعه‌ها است. معماري دوره قاجار، هم به لحاظ عملكردي و هم به لحاظ زيباشناسي، از غناي اصيل معماري ايراني برخوردار بوده است. معماري قلعه والي در استان ايلام از عوامل فرهنگي، اجتماعي، تاريخي و هنري عصر خود بي‌نصيب نبوده و نمود عيني اين اثرگذاري، در تاروپود معماري قلعه از جمله در طراحي، پلان، تزيينات هنري و... قابل مشاهده است. به طور كلي تحقيقات نشان مي‌دهد كه با وجود برخي تاثيرگذاري معماري غرب در دوره قاجاريه، كماكان معماري اين عمارت بر پايه اصول بنيادين معماري ايراني مانند اصل درونگرايي، محرميت و توجه به هنرهاي اصيل ايراني مانند تزيينات آجركاري، كاشي كاري و نيز ساخت و احداث حوض خانه‌ها و ارسي‌ها و... استوار بوده است.

No abstract