رابطه ادبيات و عكس از گذشته تاكنون

No title

هرگاه به عكسي نگاه مي‌كنيم درگير مجموعه اي از خوانش‌هاي پيچيده مي‌شويم، كه به اندازه خود موضوع عكاسي، به انتظارات و پندارها در مورد تصوير مرتبط است. در واقع به جاي مقوله‌ي نگريستن، كه اشاره بر كنش منفعل شناخت دارد، بايد تاكيد كنيم كه ما عكس را نه به عنوان يك تصوير، بلكه به عنوان يك «متن» مي‌خوانيم. اين خوانش (هر نوع خوانشي)، معناها و روابط پيچيده، مبهم و اغلب متناقضي ميان خواننده و تصوير ايجاد مي‌كند. عكس به واسطه‌ي چيزي كه «گفتمان عكاسانه» زباني رمزگاني با دستور زبان و نحو مختص خود خوانده مي‌شود، معناي خود را مي‌يابد. اين زبان، به شيوه خود، همانند هر زبان مكتوب ديگري، پيچيده و غني است و همان گونه كه فكر مي‌كرديم تاريخ و اصول قراردادي خاص خود را دارد.

No abstract