عنوان مقاله :
معناشناسي فتنه در كلام خدا (قرآن) و كلام اميرالمومنين (عليه السلام) نهج البلاغه
عنوان به زبان ديگر :
No title
پديد آورندگان :
جلائي نوبري، حسين دانشگاه علوم پزشكي تبريز - گروه معارف اسلامي، تبريز، ايران
كليدواژه :
معنا , فتنه , قرآن , نهج البلاغه
چكيده فارسي :
مقاله پيش رو با روش توصيفي تبييني و به‌صورت كتابخانه‌اي و اسنادي به بررسي معناشناسي فتنه در قرآن و نهج‌البلاغه مي‌پردازد. در اين مقاله ابتدا به بررسي لغوي و اصطلاحي واژه فتنه پرداخته‌شده و سپس ضرورت بحث فتنه شناسي ارائه مي‌گردد. در بخش بعدي به معناشناسي واژه فتنه از حدود 10 كتاب لغت‌شناسي و معناشناسي عربي و فارسي پرداخته‌شده است و مهم‌ترين معاني واژه فتنه در قرآن بيان مي‌گردد. اين معاني عبارت‌اند از: آزمايش و امتحان، فريب دادن، شرك و بت‌پرستي، شكنجه دادن، مصيبت، شرك به خدا، فساد كبير، اغفال كه درآيات موردبررسي قرار مي‌گيرند و درنهايت ويژگي‌هاي واژه معنا در نهج‌البلاغه بيان مي‌گردد. هدف اساسي از اين مقاله بيان معاني فتنه و آشنايي با اين واژه هست تا با شناخت اين واژه در اين زمانه به‌خصوص از فتنه‌هاي آخرالزمان اطلاعات كافي در دست داشته باشيم چراكه فتنه‌هاي آخرالزمان بسيار بزرگ‌تر هست و در اين شناخت نسبت به فتنه شناخت معناي فتنه اولين قدم در بحث فتنه شناسي اجتماعي است.
چكيده لاتين :
No abstract
عنوان نشريه :
پژوهش هاي معاصر در علوم و تحقيقات
