رابطه علم و دين، مقايسه ديدگاه آيت الله جوادي آملي و آيت الله مصباح يزدي

No title

بحث از رابطه دانش بشري با دين از دغدغه هاي مشترك و ديرينه عالمان متدين است، در باب معيار و مولفه ديني بودن علم، ديدگاه ها و تلقي هاي مختلفي مطرح است. به عنوان فرضيه مي توان گفت كه ميان علم ودين رابطه وجود دارد. هدف از اين تحقيق، مقايسه ديدگاه هاي استاد جوادي آملي و آيت الله مصباح يزدي درمورد رابطه علم ودين است. روش تحقيق درجمع آوري اطلاعات، روش اسنادي و مداركي (كتابخانه اي) است و در تحليل داده ها از روش عقلي تحليلي، بهره گرفته شده است. در بيان رابطه ميان علم و دين، استاد جوادي آملي سعي در تبيين جايگاه و منزلت عقل درهندسه معرفت ديني دارند. عقل را از منابع دين اسلام و علم را از جنبه هاي عقل مي دانند، (عقل = علم همراه طمانينه)؛ دو معيار براي ديني تلقي شدن علوم بيان مي كنند. اولا هرگونه ادراكات وعلومي كه مطابق با واقع باشند را ديني مي دانند. ثانيا علم في نفسه نه ديني است ونه سكولار، بلكه ديني بودن يا سكولار بودن علوم به فلسفه مطلق بر مي گردد. در بيان رابطه علم ودين، آيت الله مصباح يزدي معتقدند كه هدف دين سعادت و كمال نهايي بشر است، بنا براين هر علمي كه در اين جهت باشد و در مسير هدف نهايي دين قرار بگيرد، ديني خواهد بود. ايشان در عين حال خدمات متقابل دين و علم را متذكر مي شوند. و رابطه علم ودين را از نوع (عموم و خصوص من وجه) مي دانند. تعارض ميان علم ودين را تلقي نا معقولي مي دانند.

No abstract