بررسي ارتباط هوش اخلاقي با صلاحيت باليني پرستاران شاغل در بيمارستان آموزشي شهرستان دزفول در سال 1400

Investigating the relationship between moral intelligence and clinical competence of nurses working in a teaching hospital of Dezful in 2021

صلاحيت باليني از ضرورت‌هاي مهم حرفه پرستاري بوده، لذا يافتن مؤلفه‌ها و عوامل مؤثر بر صلاحيت باليني و ارتقاء آن هميشه موردتوجه نظام‌هاي آموزشي، بهداشتي و درماني بوده است. پژوهش حاضر باهدف تعيين ارتباط هوش اخلاقي با صلاحيت باليني پرستاران شاغل در بيمارستان آموزشي شهرستان دزفول در سال 1400 انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه مقطعي از نوع همبستگي بوده است. جامعه آماري شامل 200 نفر از پرستاران شاغل در بيمارستان آموزشي گنجويان دزفول در سال1400بود كه به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها شامل پرسشنامه مشخصات دموگرافيك، پرسشنامه استاندارد هوش اخلاقي Lennick & Kiel و پرسشنامه استاندارد صلاحيت باليني پرستاران (CIRN) بود. داده‌ها در محيط نرم‌افزار SPSS ويرايش21 در سطح معني‌داري p<0.05با استفاده از آزمون‌هاي آمار توصيفي و آماره‌هاي تحليلي (ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون) تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: ميانگين هوش اخلاقي(21/19±156/24) حاكي از خوب بودن سطح هوش اخلاقي آن‌ها بود. ميانگين صلاحيت باليني پرستاران(29/18±152/31) در سطح متوسط بود. نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان داد ميان تمامي ابعاد هوش اخلاقي و ابعاد صلاحيت باليني پرستاران همبستگي مثبت و معناداري وجود دارد (r= 0.656, p<0.0001). نتايج آزمون رگرسيون نشان داد هوش اخلاقي در تبيين متغير صلاحيت باليني پرستاران (R2=0.430) سهيم مي‌باشد. نتيجه‌گيري: هوش اخلاقي در پيش‌بيني صلاحيت باليني پرستاران نقش دارد بنابراين، به نظر مي رسد با افزايش هوش اخلاقي از طريق برگزاري كارگاه‌هاي آموزشي مي‌توان نگرش صلاحيت باليني پرستاران را تقويت نمود.

Clinical competence is one of the important necessities of the nursing profession, therefore, finding components and factors affecting clinical competence and its promotion has always been considered by educational healthcare systems. The aim of the present study was to determine the relationship between moral intelligence and clinical competence of nurses working in a teaching hospital of Dezful in 2021. Materials & Methods: This was a descriptive-correlational study. The study population included 200 nurses working in Ganjavian teaching hospital of Dezful in 2021 and participants were selected by convenience sampling method. Data collection instruments included demographic characteristics questionnaire, The Lennick and Kiel's Moral Intelligence Standard Questionnaires and Competency Inventory for Registered Nurse (CIRN). Data analysis was carried out using descriptive and analytical statistics (Pearson correlation coefficient and regression analysis in SPSS ver. 21 and P-value<0.05 was considered as the significance level. Results: The mean moral intelligence score (156.24±21.19) indicated acceptable moral intelligence score. The mean clinical competence of nurses (152.31 ± 29.81) was at moderate level. The results of Pearson correlation coefficient showed a positive and significant correlation between all dimensions of moral intelligence and dimensions of nurses' clinical competence (r=0.656,P<0.0001). The results of regression test showed that moral intelligence is involved in explaining the variable of clinical competence of nurses (R 2=0.430). Conclusion: Moral intelligence plays a role in predicting the clinical competence of nurses. Therefore, it seems that the attitude of clinical competence of nurses can be strengthened by increasing moral intelligence through training workshops