تأثير فضاي كسب‌وكار بر سهم بازار كشورهاي منتخب از صادرات غيرنفتيِ جهان

The Effect of Business Space on Market Share of Selected Countries of Non-Oil Exports of the World

توسعه صادرات غيرنفتي در گرو رشد بخش خصوصي و رشد بخش خصوصي در گرو واگذاري دارايي‌ها و شركت‌هاي دولتي به بخش خصوصي (خصوصي‌سازي) و رفع موانع فعاليت بخش خصوصي (بهبود فضاي كسب‌وكار) است. لكن، شواهد تجربي نشان داده خصوصي‌سازي بدون بهبود فضاي كسب‌وكار به نتيجه نمي‌رسد. از اين‌رو، اقتصاددانان بر ارحجيت بهبود فضاي كسب‌وكار نسبت به خصوصي‌سازي تأكيد دارند. در همين راستا، تحقيق حاضر سعي نمود تأثير فضاي كسب‌وكار بر سهم بازار كشورهاي منتخب صادركننده نفت از صادرات غيرنفتي جهان را طي دوره 2019-2008 بررسي نمايد. به همين منظور، مدل تحقيق با استفاده از داده‌هاي تابلويي و به روش گشتاورهاي تعميم‌يافته برآورد گرديد. نتايج نشان داد، تأثير تعداد مجوزهاي صادرات، متوسط زمان صادرات و متوسط هزينه صادرات به‌عنوان شاخص‌هاي جايگزين فضاي كسب‌وكار بر سهم بازار صادرات غيرنفتي كشورهاي منتخب منفي و معني‌دار است. به اين معنا كه با كاهش تعداد مجوزهاي صادرات، متوسط زمان صادرات و متوسط هزينه صادرات، بر سهم بازار كشورهاي منتخب از صادرات غيرنفتي جهان افزوده شده است. همچنين، تأثير متغيرهاي كنترلي توليد سرانه، نرخ ارز واقعي و درجه باز بودن اقتصاد بر سهم بازار صادرات غيرنفتي كشورهاي منتخب مثبت و معني‌دار است.

Non-oil export development is one of the policy priorities in countries dependent on oil exports to achieve balanced and comprehensive development. However, the development of non-oil exports depends on the growth of the private sector and the growth of the private sector is also possible through both the transfer of assets and public corporations to the private sector (privatization) and the removal of barriers to private sector activity (improving the business environment). But, empirical evidence has shown that privatization does not result without improving the business environment. Hence, economists emphasize that improving the business environment is prior to privatization. In this regard, the present study has tried to determine the impact of Business space on market share of non-oil export in developing selected countries during the period 2008-2019. From the three indicators, Documents to export, Time to export and the Cost to export were used as an alternative to the business environment. Eventually, the research model using panel data and the generalized method of moments estimated and results showed that the impact of Documents to export, Time to export and the Cost to export Documents to export, Time to export and the Cost to export on market share of non-oil export is negative and meaningful. Also, the effect of controlling variables including per capita production, real exchange rate and openness on market share of non-oil exports is positive and significant