عنوان مقاله :
تاثير آموزش با رويكرد مشاركتي برميزان خودكارآمدي مقابله اي و خودباوري مراقبين خانوادگي بيماران داراي تراكئوستومي
عنوان به زبان ديگر :
The effect of education with participatory approach on coping self-efficacy and self-confidence of family caregivers of patients with tracheostomy
پديد آورندگان :
حاجي صادقيان، مينا دانشگاه آزاداسلامي واحدنجف آباد - مركزتحقيقات توسعه علوم پرستاري ومامايي، نجف آباد، ايران , آذربرزين، مهرداد دانشگاه آزاداسلامي واحدنجف آباد - مركز تحقيقات توسعه علوم پرستاري و مامايي، نجف آباد، ايران , سلماني، فاطمه دانشگاه آزاداسلامي واحدنجف آباد - مركز تحقيقات توسعه علوم پرستاري و مامايي، نجف آباد، ايران
كليدواژه :
آموزش , مشاركت , ترخيص , خودكارآمدي , مراقبين خانوادگي , تراكئوستومي
چكيده فارسي :
مراقبت از بيماران داراي تراكئوستومي نيازمند خودكارآمدي و خودباوري بالا مي باشد. از آنجا كه روش هاي آموزش حين ترخيص در اين زمينه به نظر كافي نمي سد، مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير آموزش با رويكرد مشاركتي بر ميزان خودكارآمدي مقابله اي و خودباوري مراقبين بيماران داراي تراكئوستومي انجام گرفت.
مواد و روش ها
اين پژوهش از نوع نيمه تجربي دوگروهي قبل و بعد مي باشد. نمونه مورد مطالعه 76 نفر از مراقبين بيماران داراي تراكئوستومي بودكه به صورت در دسترس وارد مطالعه شده و به صورت تخصيص تصادفي به دو گروه 38 نفره تقسيم شدند. از پرسشنامه اي در سه بخش دموگرافيك، پرسشنامه خودكارآمدي مقابله اي و پرسشنامه خودباوري استفاده گرديد. به گروه مداخله آموزش با شيوه مشاركتي داده شد و گروه كنترل آموزش هاي مرسوم حين ترخيص بيمارستاني را دريافت نمودند. پس از شش هفته مجددا پرسشنامه ها تكميل شد و اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها
نتايج نشان داد كه در گروه كنترل، تفاوت آماري معني داري در ميانگين نمره خودكارآمدي قبل و بعد از آموزش وجود نداشت ولي در گروه آزمون، بعد از آموزش، اين ميانگين به طور معني داري از نمره قبل از آموزش، بيشتر بود (p=0/001). نمره خودباوري در گروه كنترل و آزمون داراي تفاوت معنا دار بود (P=0/048). در گروه آزمون، ميانگين نمره خودباوري قبل و بعد از آموزش به طور معناداري متفاوت بود (p=0/001).
نتيجه گيري
با توجه به اين كه ميانگين نمره خودكارآمدي و خودباوري به طور معني داري در اثر آموزش مشاركتي افزايش داشت، لذا توصيه مي گردد از اين روش در آموزش به مراقبين بيماران داراي تراكيوستومي استفاده گردد.
چكيده لاتين :
Caring for patients with tracheostomy requires high self-efficacy and
self-confidence. Since post-discharge training methods do not seem to be sufficient in this
field, the present study was conducted investigate the effect of training with participatory
approach on coping self-efficacy and self-confidence of patients with tracheostomy
Materials & Methods: This research is a quasi-experimental study of two groups before and
after. The study sample consisted of 76 caregivers of patients with tracheostomy who were
available in the study and were randomly divided into two groups of 38 patients. A
questionnaire was used in three sections of demographic, coping self-efficacy and selfconfidence. The intervention group was trained in a participatory manner and the control
group received conventional training during hospital discharge. The questionnaires were
completed again after six weeks and the data were analyzed by SPSS software version 22.
Results: The results showed that in the control group, there was no statistically significant
difference in the mean score of self-efficacy before and after training, but in the experimental
group, after training, this mean was significantly higher than the score before training (P =
0.0001). The self-esteem score was significantly different in the control and test groups.
(P=0/048). In the experimental group, the mean score of self-confidence before and after
training was significantly different (P = 0.0001).
Conclusion: Considering that the mean scores of self-efficacy and self-confidence were
significantly increased due to participatory training, so it is recommended to use this method
in training caregivers of patients with tracheostomy.
عنوان نشريه :
پرستاري، مامايي و پيراپزشكي