پديد آورندگان :
محمدنژادكلكناري، ليلا دانشگاه آزادقائم شهر، قائم شهر، ايران , پارسايي، حسين فاقدوابستگي سازماني , ضيايي، حسام دانشگاه آزادقائم شهر، قائم شهر، ايران
كليدواژه :
كاريكلماتور , طنز , انتقاداجتماعي , دهه نود
چكيده فارسي :
نگاه انتقادي به جامعه، يكي از مؤلفه‌هاي تعهّد اجتماعي در ادبيّات فارسي است. آشنايي روشنفكران با تحوّلات سياسي و اجتماعي غرب در دوره مشروطه و ظهور سمبوليسم اجتماعي در عصر نيما، نگاه جامعه‌گرايانه به ادبيّات را تقويت كرد. در اين ميان، كاريكلماتور نيز تا حدود زيادي، همپاي ديگر جريان‌هاي ادبي معاصر، تصويرگر واقعيات اجتماعي از قبيل يأس و اميد، عشق و نفرت، رنج و شادي و... است. در حقيقت، نويسندگان كاريكلماتور اين جريان ادبي را عرصه‌اي براي طرح عواطف اجتماعي تبديل كرده و وظيفه روشنگري، انتقاد و افشاگري را بر دوش آن گذاشته‌اند.
اين پژوهش بر آن است تا با بررسي كاريكلماتورهاي دهه نود، كاربرد انتقادهاي اجتماعي آن ها را در ايجاد فضاي طنز واكاوي كند. نويسندگان با بررسي مجموعه كاريكلماتورهاي اين دهه، انتقاد اجتماعي را در زمينه‌هاي فقر و تورّم، سانسور، فضاي بسته جامعه، سكوت جامعه، تخريب طبيعت، انحطاط اخلاقي، رشوه‌خواري و بي‌قانوني تحليل كرده‌اند. بر اساس نتايج به دست آمده، فراواني انتقادهاي اجتماعي و خلق موقعيت‌هاي طنزآميز در كاريكلماتورهاي دهه نود به ترتيب عبارتند از: گلكار (33 درصد)، خوش‌وقتي (30 درصد)، آزاديخواه (23 درصد) و گل‌هاشم (19 درصد).
چكيده لاتين :
A critical view of society, is one of the components of social commitment in Persian literature. Introducing intellectuals acquaintance with western political and social developments during the constitutional period, and the emergence of social symbolism in the Nima era, strengthened the socialist view literature. . meanwhile, writing caricature (Karikalmator) is also an ilustrator of social truths such as despair and hope, love and hate, afflication and happiness, and so on. In fact, authors of writing caricature have converted this literary current to an arena for expression of social emotions, and have put the tast of explanatory, criticism, and disclosure on it's shoulders. This study aims to investigate the use of social criticism in creating a humorous atmosphere by examining the caricatures of the nineties. By examining the collections of Abbas Golkar , sohrab Gol Hashem, Mohammad Ali Azadikkah and Amir Khosh vagti, the autors have ananlyzed Scial criticism in terms of poverty and inflation, censorship, closed society, social silence, destruction of nature, moral decadence bribery and lawlessness. According to the results, the frequency of social criticis in the caricatures of the nineties are: Golkar (33%), Khosh vagti (30%), Azadikhah (32%) and Golhashem (19%), respectively.
