تحليل تكنيك هاي ادبي و زباني نيما در پرورش مفهوم اندوه(مقاله ترويجي)

Analysis of Nima's linguistic, literary and rhetorical preparations in cultivating the concept of grief

نيما يوشيج شاعري است دردمند و دردآشنا كه علاوه بر رنج و اندوه فردي و دروني، از دردهاي جامعه نيز آگاه بوده است و آنها را در شعر خود، بازتاب مي دهد. از سويي ديگر، در فضاي شعر، بر زبان، ابزارها و تكنيك هاي شاعرانه نيز تسلط دارد. پژوهش حاضر با روشي تحليلي-توصيفي به دنبال پاسخ به اين پرسش است كه نيما از كدام تكنيك ها و تمهيدات زباني و ادبي براي انتقال اندوه و تاثيرگذاري بر مخاطب شعر خود، استفاده كرده است. اين بررسي نشان مي دهد كه نيما توانسته است با كاربست ابزارهاي ادبي و زباني، زمينه انتقال رنج ها و تجربيات تلخ فردي، اجتماعي و فكري خود و جامعه اش را فراهم كند. او از منظر ادبي، تشبيهات، استعارات و به طور كلي نظام ايماژي شعر خود را بيشتر بر تصاوير تيره و تلخ بنا نهاده است؛ چنانكه اجزاي صور خيال در شعر او عموما اندوه زده هستند. نيما علاوه بر بعد ادبي و ساختن تصاوير تلخ و اندوه زده، با استفاده از برخي بازي هاي زباني و زمينه سازي در بستر موسيقيايي سروده هاي خود، خواننده را به سمت فضايي اندوهناك سوق مي دهد. شيوه بديعي «تكرار» و گونه هاي آن، به كارگيري اوزان سنگين و آرام، استفاده از مصوت هاي بلند و بهره گيري آگاهانه از تركيبات و واژگان اندوه زا، از تكنيك هاي زباني نيما در جهت ارايه و تجسم مفهوم اندوه است.

Nima yushij is a pained and aware of Suffer Poet who, in addition to personal and inner suffering, is both aware of the pains of society, and is capable on the language, tools and poetic techniques. The present research by a descriptive-analytical method seeks to answer the question that Nima has used which linguistic and literary techniques and devices to transmit grief and influence the audiences of his poetry. This study shows that Nima has been able to use literary and linguistic tools to transfer the suffering and sombrous experiences of his own individual, social and intellectual and his community too. From a literary view point, he has based his similes and metaphors and generally imagery system on dark and bitter images; so the components of imagery in his poetry are generally sad, Furthermore Nima leads the reader to a sad atmosphere by using some language games and setting on the background of musical context of his poems. The novelty device of "repetition" and its types, the usage of heavy and calm metres, the usage of long vowels and the conscious use of sorrowful complexes and words, are Nima's linguistic techniques in order to present and visualize the concept of sorrow.