كليدواژه :
اعتياد , سينما , زنان , رسانه نوين , آسيب هاي اجتماعي
چكيده فارسي :
سينما به دليل برخورداري از جذابيت هاي بصري و قدرت تبليغي در جهان پيشرفته كنوني مورد توجه دست اندر كاران حوزه هاي گوناگون اقتصادي، فرهنگي، سياسي و اجتماعي در سراسر دنيا قرار گرفته است. هدف اصلي از انجام اين تحقيق بر تحليل محتواي آسيب هاي اجتماعي زنان در فيلم هاي سينمايي با تاكيد بر پديده اعتياد در سه دهه اول بعد از انقلاب اسلامي است. در اين تحقيق با استفاده از روش اسنادي به بررسي تاريخ سينماي ايران پرداخته شده است. در بررسي فيلم هايي كه با مضمون اعتياد ساخته شده اند، آن هايي را كه به اعتياد زنان پرداخته اند انتخاب و مورد بررسي قرار گرفته اند. سپس با استفاده از روش تحليل محتواي كيفي بر اساس سئوالات تحقيق و مقولات مورد نظر فيلم ها مورد تحليل قرار گرفته اند. يافته ها نشان مي دهند كه بازنمايي تغييرات نوع مواد مخدر مصرفي تا حدودي متاثر از واقعيت بوده است. توزيع ساخت فيلم هايي كه به مضمون اعتياد زنان پرداخته اند با توجه به اينكه در كشور از سال هاي پاياني دهه هفتاد با رشد بيش از دو درصدي اعتياد زنان مواجهيم، با وجود تعداد اندك، متناسب به نظر مي رسد. در دهه 60 و 70 جمعاً سه فيلم با مضمون اعتياد ساخته شده است و در دهه ي 80 شش فيلم. با اين حال تعداد اندك اين فيلم ها نشان از بي توجهي به موضوع و محدوديت هاي بازنمايي اعتياد زنان در سينماي ما دارد.
چكيده لاتين :
Cinema, due to its visual appeal and propaganda power in today's advanced world, has attracted the attention of those involved in various economic, cultural, political and social fields around the world. The main purpose of this study is the content analysis of women's social harms in movies with emphasis on the phenomenon of addiction in the first three decades after the Islamic Revolution. In this research, the history of Iranian cinema has been studied using the documentary method. In the review of films made with the theme of addiction, those that deal with women's addiction have been selected and examined. Also, in the field of reviewing the theories related to addiction, life-oriented theory, drug subculture theory, incomplete mourning theory and social deviation theory, the documentary method has been used. Then, the films were analyzed using qualitative content analysis method based on research questions and categories. The findings show that the representation of changes in the type of drugs used has been somewhat influenced by reality. The distribution of the production of films that deal with the subject of women's addiction, considering that we are facing a growth of more than two percent of women's addiction in the country since the late seventies, despite the small number, seems appropriate. A total of three films on addiction were made in the 1960s and 1970s, and six in the 1980s. However, the small number of these films shows the neglect of the subject and the limitations of representing women addiction in our cinema.
