جهاني هاي زبان در مكتب زبان شناسي فراساختارگرا

The worlds of language in the school of ultrastructuralist linguistics

بحث جهاني هاي زبان در واقع پرداختن به خصلت هايي از زبان است كه در تمامي زبان هاي طبيعي بشر در تمام مكان ها و تمام زمان ها مشاهده مي شود. اگر يك نوشتار در تمامي زبان ها به يك صورت درك و دريافت مي شود؛ مي توان نتيجه گرفت كه آن ويژگي بازتاب عملكرد ذهن نوع بشر است لذا از آن ويژگي مي توان به عنوان يك خصلت جهاني براي زبان بهره برد. تا به حال در نزد زبان شناسان رويكردهاي مختلفي نسبت به اين ويژگي هاي مشترك بيان شده ولي دو نگاه شاخص رويكرد چامسكي و گرينبرگ است. رويكرد ديگر كه در طول اين مقاله معرفي مي شود؛ رويكرد مكتب زبان شناسي فراساختارگرا است كه با ارايه مصداق هايي پذيرفته شده از سوي اجتماع زبان سعي در بيان جهاني هايي دارد كه علاوه بر بيان همگاني ها، رشد زبان در كودك را نيز توجيح و تبيين مي كند. اهداف اين مقاله علاوه بر معرفي جهاني هاي زبان، معرفي يك دستور زبان پيشيني است كه بنيان روايت تمامي زبان ها به شمار مي رود. نتيجه آنكه جهاني هاي چامسكي و گرينبرگ بر يك دستور زبان پسيني و قراردادي مبتني است يعني يك امر نسبي و يك امر نسبي را نمي توان به عنوان بنيان روايت زبان هاي طبيعي بشردر نظر گرفت.

The discussion of the universals of language is in fact the treatment of the features of language that are found in all natural human languages ​​at all places and at all times. If a text is understood and received in the same way in all languages; it can be concluded that that feature reflects the function of the human mind, so that feature can be used as a universal feature of language. So far, linguists have expressed different approaches to these common features, but the two most prominent views are the approach of Chomsky and Greenberg. Another approach that is introduced during this article is the approach of the school of Fara-structuralist linguistics, which by presenting examples accepted by the language community, tries to express the universals that, in addition to expressing generalities, also justify and explain the development of language in the child. The purpose of this article, in addition to introducing the universals of language, is to introduce an a priori grammar that is the basis of the narrative of all languages. The conclusion is that the universals of Chomsky and Greenberg are based on an a posteriori and conventional grammar, that is, a relative matter cannot be considered as the basis of the narrative of natural human languages.