درون-نگري به عنوان حل مسئله در مسائل طراحي معماري (يك بررسي موردي)

Insight as Problem-Solving in Architectural Designs: A Case Study

در الگوي مورد توافق والاس از هنر انديشيدن، مرحله سوم، روشن‌شدگي است كه همچنان به عنوان مسئله‌اي براي تفكر طراحانه باقي مانده است. بدون توان درك حل مسئله و روشن‌شدن آن در لحظه، فهمي از تفكر طراحانه ممكن نمي‌شود. به دليل درلحظه‌بودن اين روشن‌شدن و خصلت روشن‌شدن كلي، ارائة دركي متناسب از آن ناممكن مانده است. اغلب روش‌هاي گوناگوني در نفي رويارويي مستقيم طراح با مسئله و ارجاع آن به آموزش‌هاي قبلي شكل گرفته‌اند. اين بدان معناست كه فهم بي‌واسطه از موقعيت طراحي امكان‌پذير نيست. اما شواهدي در دست است كه نشان‌دهنده فهم بي‌واسطه از مسئله طراحي است. پرسش‌هاي تحقيق حاضربدين شرح هستند: آيا به واقع فهم بي‌واسطه از موقعيت طراحي امكان‌پذير است؟ در صورت مثبت‌بودن، سازوكار آن چيست؟ چه نسبتي با تفكر مولد دارد؟ چه تأثيري بر آموزش معماري مي‌تواند داشته باشد؟ هدف پژوهش: تحقيق حاضر درصدد آن است تا با مشاهدة عملي طراحي معماري، فهم درلحظه و بي‌واسطه از مسئله طراحي را مورد واكاوي قرار دهد. روش تحقيق: تحقيق حاضر از نوع كيفي است. براي گردآوري اطلاعات، از تكنيكي استفاده شده است كه سابقه ديرينه‌اي در تحقيقات روانشناسي تفكر و به تبع آن طراحي‌پژوهي دارد؛ تكنيك فكركردن با صداي بلند (Think aloud). در اين تكنيك از مصاحبه‌هاي عميق با دانشجويان طراحي معماري بهره برده شده و تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از صورت تغيير‌يافته‌اي از روش گلداشميت است. جهت تكميل مباحث از منابع كتابخانه‌اي استفاده شده است. نتيجه‌گيري: پژوهش حاضر الگوي سه‌مرحله‌اي درون-نگري را معرفي مي‌كند. در ابتدا طراح متوجه شكاف‌هاي ذاتي مسئله طراحي مي‌شود. اين شكاف‌ها نشانه‌هايي از ارتباطات ساختاري را درون خود دارند و فهميدن اين ارتباطات ساختاري سبب بروز سازماندهي‌هاي نويي براي مسئله طراحي مي‌شود. اين مراحل مي‌توانند به صورت يك چرخة پي‌درپي با هم مرتبط باشند. الگوي درون-نگري نشان مي‌دهد كه طراح قادر به فهم بي‌واسطه مراحل فوق است.

In the agreed-upon model of Wallas (1926), The Art of Thought, the third stage is illumination, which has remained a problem for design thinking. Without the ability to understand problem solving and illumination now, design thinking cannot be understood. Due to the instantaneity of this illumination and the nature of general illumination, it is impossible to provide a proper understanding of it. Many different methods have been developed to negate the designer’s direct confrontation with the problem and refer it to previous instructions. This means that a direct understanding of the design situation is not possible. However, there is evidence that suggests a direct understanding of the design problem. The questions of the present study are as follows: Is it possible to have a direct understanding of the design situation? If so, what is the mechanism? What does it have to do with productive thinking? What effect could it have on architectural education? Research objective: The present study aims to examine the immediate and direct understanding of the design problem through practical observations of architectural design. Research method: The present study is qualitative. To collect the data, the thinking aloud technique was used. This technique has long been used in the study of thinking. For this purpose, in-depth interviews were carried out with architectural design students. The data were analyzed using a modified version of Goldschmidt’s (1991) method. In addition, library sources were used. Conclusion: The present study introduces a three-stage model of insight. The designer first notices the inherent gaps in the design problem. These gaps have signs of structural connections within them, and understanding these connections leads to the restructuration of the design problem. These stages can be linked in a sequential cycle. The insight model shows that the designer can directly understand the above steps.