كليدواژه :
زن , فرازن , فمينيسم , فرافمينيسم , فرااومانيسم , فراسنت , ادبيات طبيعت گرا
چكيده فارسي :
در ادبيات سنتي، مدرن و پست مدرن، همواره بامقوله اي به نام زن روبه رو بوده ايم. زن در ادبيات كلاسيك ما معشوقي بود با قدي هم چو سرو، ابرواني كمان و... كه در بهترين حالات عاشق او را در مي خانه و خرابات ملاقات مي كرد. در دوره مدرن و به نسبت كمتر از آن در دوره پست مدرن، زنان شاعر رويكردهايي انتقادي را نسبت به جايگاه زن در ادبيات و جامعه در پيش گرفتند. نكته حائز اهميت آنكه جامعه و به تبع آن ادبيات، از ديرباز زن را به عنوان ابزاري در دست جامعه و شعر پنداشته و همواره درباره آن نگاشته اند؛ اما رويكرد فرافمينيسم در جامعه و ادبيات با رويكردي انتقادي نسبت به تمام دوگانه انگاري ها و ابزارپنداري ها نسب به زن، ديدگاه انتقادي فرااومانيسم را ارائه مي دهد كه در آن زن نيمه عاشقانه انسان در زمين نگريسته مي شود و در ادبيات، به خصوص در ادبيات طبيعت گرا، به زن اجازه داده مي شود بدون انكار، رد و تحقير نيمه ديگر انسان يعني مرد؛ به عنوان كاراكتري مستقل و بدون واسطه در جامعه و شعر ظهور و نمود يابد بدون آنكه پيشاپيش دچار پيش فرض ها، انتقادها، قضاوت ها و... باشد. اين مقاله كه به روش توصيفي- تحليلي و با استفاده از منابع كتاب خانه اي گردآوري شده؛ به دنبال بررسي تقابل جايگاه زن در ادبيات از سنت تا فرافمنيسم درمي يابد كه فرافمنيسم رويكردي انتقادي است به تمام نگره هاي زن ابزاربين و زن كالا بين در دوره هاي سنت، مدرن و پست مدرن.
چكيده لاتين :
In traditional, modern and postmodern literature, we have always encountered a category called woman. In our classical literature, a woman was a beloved with the same height as a cypress, eyebrows like a bow, etc., who in the best of circumstances met her lover in a pub. In the modern period and to a lesser extent in the postmodern period, women poets took critical approaches to the position of women in literature and society. It is important to note that society and, consequently, literature have long regarded women as a tool for society and poetry and have always written about them; But the approach of post-feminism in society and literature, with a critical approach to all dualisms and instrumentalists about women, presents a critical view of post-humanism in which women are seen as the romantic half of human on earth and in literature, especially in naturalistic literature, women are allowed to without denying, rejecting and humiliating the other half of human, that is the man; appear as an independent and unmediated character in society and poetry without having to deal with presuppositions, criticisms, judgments, etc. This article is a descriptive-analytical method compiled using library resources, aims to enable each of the male and female phenomena in literature to have an independent presence in the text immediately and independently of all ideological and theological views, and to narrate themselves in the world of text.The aim is to enable each of the male and female phenomena in literature to have an independent presence in the text immediately and independently of all ideological and theological views, and to flow in the text and to narrate themselves in the world of text
