كليدواژه :
جوهره هاي كلمات , تشكيك موجودي , سوژه , دگرسوژه , فراسوژه
چكيده فارسي :
در ساختارگرايي، پساساختارگرايي و ساختارشكني تاكيد بر عرض بودن زبان و كلمات است. اين درحالي است كه در مكتب زبان شناسي فراساختارگرا كلمات داراي جوهره هاي متعدد هستند كه در نظام مادرمائيك هستي داراي تشكيك موجودي مي باشند و چون ساختارگرايان زبان را سوژه و امري ذهني مي دانند؛ در اين راستا سوبژكتيويته بودن زبان و ابژه بودن متن را نيز مورد بررسي قرار خواهيم داد. هدف از اين مقاله بررسي اين سوال است كه آيا كلمات جوهره اند يا عرض و زبان سوژه است يا ابژه؟ و سپس نظر زبان شناسان و فلاسفه را در اين باره مورد نقد و تحليل قرار خواهيم داد و در نهايت به بررسي اين نگره در زبان شناسي فراساختارگرا خواهيم پرداخت و در خواهيم يافت كه اگر به كلمه اصالت داده شود و هر ساحت از زبان را يك امر لوگوسي به شمار آوريم و جوهره معنايي را يك امر فرابعدي، فرامكان و فرازمان در نظر بگيريم؛ پس زبان بررسي صورت يا عرض نيست بلكه بررسي انواع جوهره هاي كلمه است و مي تواند به صورت هاي مختلف ظاهر شود. پس زبان شناسي فراساختارگرا زبان را به مثابه يك فراسوژه مي پذيرد و دوييت دال و مدلول را در مورد كلمات مورد نقد قرار داده و به تناروح كه يك حقيقت عميق در مورد كلمات معتقد مي باشد.
چكيده لاتين :
In structuralism, poststructuralism and deconstruction, the emphasis is on the accident of language and words. However, in the school of Fara-structuralist linguistics, words have multiple essences that have a multiplicity of beings in the Ma-Dar-Ma (The invented word by Arash Azarpeik-The school of word originality) system of existence, and since structuralists consider language as a subject and a subjective thing, in this regard, we will examine the subjectivity of language and the objectivity of text. The purpose of this article is to examine the question of whether words are substance or the accident and language of the subject or object. and then we will critique and analyze the views of linguists and philosophers in this regard, and finally we will examine this view in Fara-structuralist linguistics and we will find that if the word is given originality and every area of language is considered a matter of logos and consider semantic essence as a Fara-dimensional, Fara- spatial and Fara-temporal matter, so language is not a study of form or accident, but a study of the types of essences of a word and can appear in different forms. Thus, Fara-structuralist linguistics accepts language as a Fara-subject, and critiques the duality of signifier and signified about words, and believes in body and soul, which is a profound truth about words.
