كليدواژه :
معناي زندگي , فلسفه اگزيستانسياليسم , اصالت وجود , گردشگري تراپي , معنادرماني , انواع گردشگري
چكيده فارسي :
تجربه زيسته انسان نشان مي دهد كه آدمي سخت نيازمند معناست، چيزي كه او را به «بودن» پيوند دهد. اما بر مبناي فلسفه اگزيستانسياليسم هستي، هيچ برنامه و نقشه از پيش طراحي شدهاي ندارد. مطابق اين فلسفه چالش اصلي اين است كه چگونه مي توان در جهاني بيمعنا، معنايي آفريد. به نظر مي رسد گردشگري فعاليتي است كه مي تواند ضمن مفرح و آموزنده بودن، نقش معنا بخشي به زندگي را هم ايفا نمايد.
هدف: از آنجا كه در كشور ما مفهوم پردازي به خصوص در حوزه علوم انساني و اجتماعي ضرورتي غير قابل ترديد است و با توجه به اينكه در رشته گردشگري، اين مهم با ركود و كمتوجهي مواجه است و اغلب پژوهش ها در اين حوزه معطوف به بازآزمايي مفاهيم و نظريه هاي موجود و طبيعتا فاقد مفاهيم و نظريات جديد است، لذا هدف از اين پژوهش آفرينش دانش و مفهوم پردازي بينرشتهاي در موضوع مورد مطالعه بوده است تا نشان دهد انواع مختلف گردشگري در معنادرماني انسان امروز چه سهمي دارند.
روش تحقيق: اين مطالعه پژوهشي ميان رشته اي و كيفي از نوع پديدارشناسانه تفسيري است كه با انجام مطالعات كتابخانه اي و با انجام مصاحبه هاي عميق و نيمه ساختارمند به انجام رسيده است.
سؤال تحقيق: هر يك از انواع گردشگري، در كدام شيوه معنادرماني ميتواند ايفاي نقش نمايد؟
نتيجه گيري: نتايج پژوهش بيانگر اين است كه «تجربه اندوزي و دنياديدگي» كه يكي از شيوه هاي معنابخشي به زندگي مي باشد، بالاترين رتبه را در انواع متفاوت گردشگري به خود اختصاص داده و بعد از آن «لذت گرايي» و «خودشكوفايي» در رتبه هاي دوم و سوم معنادرماني در انواع گردشگري هستند.
چكيده لاتين :
Statement of Problem: Humans' lived experiences show that individuals need meaning to connect to their "being". However, according to the philosophy of existentialism, there is no pre-designed plan, leading to the challenge of meaning creation in a meaningless world. Some existentialist thinkers, such as Camus and Sartre, believed that man must create and discover the meaning of his life, not the meaning assigned to them by God or nature. After such creation, they dedicate themselves to realizing that meaning to reduce the feeling of loss and regret of the passage of life. Tourism is supposed to give meaning to life while also contributing as an informative and pleasant activity.
Objective: Conceptualization is an undeniable necessity in our country, especially in the field of humanities and social sciences. Tourism is one of the areas experiencing a lack of attention in this regard due to its focus on the re-examination of the current concepts and theories while failing to consider novel alternatives. Therefore, the present study aims to foster interdisciplinary knowledge and conceptualization across the intended subject to illustrate the role of different types of tourism in the current human semantic therapy.
Research Question: In which method of semantic therapy can each type of tourism contribute?
Conclusion: According to the findings of this study, interdisciplinary concepts can be discovered in two disciplines and specialized discourses of tourism and psychotherapy, yielding a different level of cognition and knowledge. Based on the results, experience and worldly-wise, as one of the ways to make sense of life, had the highest rank, followed by hedonism and self-actualization in the second and third ranks of semantic therapy in different types of tourism, respectively. Also, public interest tourism had the potential to establish the highest number of sense-making ways, followed by community-based tourism, VFR tourism, and ethnic/nomad tourism
