زمان برقراري رابطه حقوقي دادرسي و آثار آن در حقوق ايران و فرانسه

Time of Creation of Trial relationship and it’s Effects in Iranian and French Law

پرسش اصلي پيش­رو در اين مقاله اين است كه آيا تقديم دادخواست صرفاً يكي از مقدمات اقامه دعوي و برقراري رابطه حقوقي دادرسي است يا سبب تامه آن و درنتيجه با تحقق آن، رابطه دادرسي نيز خودبه‌خود و تمام و كمال ميان طرفين دعوي برقرار مي­شود؟ اين مسئله ازجمله مسائلي است كه در حقوق ايران پاسخ درخوري نيافته است. قوانين موضوعه ايران ازجمله ماده 48 ق.آ.د.م پاسخي قاطع براي اين پرسش ندارد. در حقوق فرانسه، رويه قضايي تلاش كرده با تفسير قوانين موضوعه، مقررات ناهماهنگ قانوني را در رابطه با آثار ابلاغ دادخواست به خوانده و ثبت ابلاغيه دادخواست در دفتر دادگاه، به ­نوعي سازش رساند. يكي از تفاسيري كه نخست در دكترين اين كشور مطرح شد و سپس به رويه قضايي نيز راه يافت، تفكيك آثار ماهوي و آييني برقراري رابطه حقوقي دادرسي است. يكي از يافته­هاي اين مقاله اين است كه در حقوق ايران دلايلي وجود دارد كه باعث مي­شود در به بار آمدن آثار آييني رابطه حقوقي دادرسي، به­صرف تقديم دادخواست به دادگاه، ترديد ايجاد شود.

The main question in this article is that rendering a petition to court is the absolute cause of creating the relationship of the problematic issues that positive Iranian Law, including art. 48 of Civil Procedure Act have no answer to it. French jurisprudence has tried to conciliate the divergent regulations regarding to assignment of petition to defendant and registration of petition in bureau of court. One of theory that suggested by French doctrine and consequently entered into its jurisprudence is separation of substantial and procedural effects of creation of trial relationship. One of the important outputs of this article is a theory upon it the substantial effects of creation of trial relationship are emerged upon the assignment of the petition, but procedural effects of it postponed to registration of petition in bureau of the court. There are arguments that emerge hesitations about the creation of trial relationship by the registration of petition, in the court.