نامه‌هاي محمد غزالي از منظر تاريخ‌گرايي نوين

Mohammad Ghazali’s Letters from the Perspective of New Historicism

در دهة هشتاد قرن بيستم ميلادي، با گذر از نقد پساساختارگرا و در واكنش به تاريخ‌گرايي سنتي، اصطلاح «تاريخ‌گرايي نوين» بر پاية مباني نظري استيون گرينبلت شكل گرفت. باور منتقد تاريخ‌گراي نوين بر اين است كه متون ادبي با گفتمان‌ها و ساختارهاي بلاغي ديگر در هم تنيده شده‌ و اين متون بخشي از تاريخي هستند كه هنوز در حال نوشته شدن است. تاريخ‌گرايي نوين در رشته‌هاي تاريخ، مردم‌شناسي و مطالعات ادبي به‌كار مي‌رود و از اين جهت براي مطالعة متون كلاسيك و خودشناسي تاريخي سودمند است. تاريخ از سلجوقيان به‌عنوان مهم‌ترين دولت ترك ياد مي‌كند و روزگار آنان را درخشان به‌شمار مي‌آورد؛ آگاهي ما دربارة اين دوره از طريق آثاري است كه در اواخر حكومت سلجوقيان عراق يعني حدود يك قرن بعد نوشته شده و همين گوياي فترت تاريخ‌نگاري در دورة سلجوقي است. منابع محدود و زوال تاريخ‌نويسي، اوضاع اجتماعي و زندگي مردم را از چشم ما پنهان داشته است اما يكي از آثار مهم به‌جا مانده از دوران سلجوقيان كه گزارشي از گفتمان‌ مسلط اين عصر و مسائل سياسي، اجتماعي و فرهنگي به‌دست مي‌دهد و دريچه‌اي بر اين دوره مي‌گشايد، نامه‌هاي محمد غزالي است. تاريخ‌گرايي نوين در جست‌وجوي پيوند ميان ادبيات و فرهنگ عمومي يك دوره و به‌طور كلي هر نوع متن فرهنگي است. بهره جستن از اين نظريه در بازخواني و تفسير نامه‌هاي غزالي مي‌تواند سيماي زمانة او را نمايان كند و از گفتمان‌هاي نهفته و سركوب‌شده‌اي كه در لايه‌هاي زيرين گفتمان ظاهري پنهان شده است پرده برگيرد.

In the 1980s, after post-structural criticism, "New Historicism" appeared through the work of Stephen Greenblatt as a response to traditional historicism. A new historian believes that literary texts have been interwoven with other discourses and rhetoric structures and they constitute a part of the history that is being written. We gain knowledge about this period through works written at the end of the Salgoqian reign in Iraq nearly after one century and it demonstrates the power of historiography in the Saljoqian period. Social circumstances and daily life of people in that time are not clear due to the decay of historiography and limited sources; however, Mohammad Ghazali's letters are one of the significant works of the Saljoqian period which provides a report on discourses and political, social, and cultural issues of the same period and opens a window to the said historical period. New Historicism is seeking a link between literature and public culture of a period and in general, any cultural text. Taking advantage of this theory in rereading and interpreting Ghazali's letter can reveal the timepiece and uncover the latent discourses that are hidden under apparent discourse.