بررسي رويكرد چين و روسيه به نظم منطقه‌اي در اوراسيا

A Study of the Sino-Russian Approach to Regional Order in Eurasia

رويكردهاي چين و روسيه نسبت به منطقه اوراسيا به ويژه در سال‌‌هاي اخير در تعامل فزاينده با يكديگر قرار داشته است. اگرچه مسكو براي اداره روابط منطقه‌اي خود به نهادهاي منطقه‌اي چندجانبه از جمله اتحاديه اقتصادي اوراسيايي متوسل شده است و چين نيز ابتكار عمل كمربند- راه را عنوان وسيله اصلي بلندپروازي‌هاي خود در منطقه اوراسيا قرار داده است، اما در حال حاضر واقعيت‌هاي ژئوپوليتيك هر دو طرف را به همكاري در چارچوب طرح‌هاي مزبور سوق داده است. از اكتبر 2015 توافقات و گفتگوهايي براي ادغام طرح‌هاي منطقه‌اي دو كشور در جريان است و مسكو و پكن تعميق بي‌سابقه و هماهنگي روابط خود در اين منطقه را همواره مورد تاكيد قرار مي‌دهند، اما با وجود تلاش چين و روسيه براي ادغام و هماهنگي در اجراي طرح‌هاي منطقه‌اي اين پرسش مطرح است كه آيا مي‌توان همكاري‌ راهبردي فعلي چين و روسيه در ابتكارات منطقه‌اي را دليل كافي براي ادامه يافتن چنين رويكردي توسط دو كشور در آينده دانست؟ در پاسخ به مساله تحقيق و در چارچوب مفهوم نظم‌هاي منطقه‌اي، نتيجه كلي اين نوشتار نشان مي‌دهد كه وجود محدوديت‌ها و موانعي كه از عمق ادغام و هماهنگي ابتكارات دو كشور مي‌كاهد و در كنار آن رويكرد كلان دو كشور نسبت به نظم منطقه‌اي در اوراسيا را مي‌توان دلايلي براي حركت مسكو و پكن از نظم كنسرتي كنوني به سمت نظم هژمون‌محور تلقي نمود.

Sino-Russian approaches to the Eurasian region have been increasingly interacting, especially in recent years. Although Moscow has turned to multilateral regional institutions, including the Eurasian Economic Union, to manage its regional relations, and China has made the Belt-Road Initiative a key tool for its ambitions in the Eurasian region, geopolitical realities on both sides now has led to cooperation within the framework of these projects. Agreements and talks have been underway since October 2015 to merge the two countries 'regional plans and Moscow and Beijing have always emphasized the unprecedented deepening and coordination of relations in the region, despite China and Russia' s efforts to integrate and coordinate the implementation of regional plans. But despite the efforts of China and Russia to integrate and coordinate the implementation of regional plans, the question arises whether the current strategic cooperation between China and Russia in regional initiatives can be considered a sufficient reason for the two countries to continue such an approach in the future? In response to the research question and in the context of the concept of regional order, the overall result of this paper shows that the existence of limitations and obstacles that reduce the depth of integration and coordination of initiatives of the two countries and the two countries' macro approach to regional order in Eurasia can be reasons to move Moscow and Beijing from the current concert order to the hegemony-based order