مدلسازي و اولويت بندي سياست هاي توسعه نيروگاه هاي حرارتي ايران با توجه به محدوديت هاي ‌محيط‌زيستي

Modeling and Prioritizing Iran's Thermal Power Plant Development Policies Based On Environmental Constraints

انتشار سالانه نزديك به 180 ميليون تن CO2 توسط نيروگاه‌هاي حرارتي كشور يكي از عوامل قرارگيري ايران در جايگاه نهم كشورهاي توليدكننده گاز‌هاي گلخانه‌اي در دنيا مي‌باشد. براين اساس، در پژوهش حاضر سياست‌هاي ديسپاچينگ بهينه اقتصادي محيط زيستي بار و پروتفوليوي از استراتژي‌هاي بهبوددهنده كارايي در دو سمت عرضه و تقاضا به ترتيب در سناريوهاي MT1 و MT2 و EEP در مدل‌ساز LEAP و سيستم بهينه ياب آن OSeMOSYS شبيه‌سازي و بهينه‌يابي شده‌اند. براي اين منظور از داده‌هاي سري زماني 1387 تا 1397 ترازنامه انرژي كشور استفاده شد و با مدل‌سازي سيستم انرژي، به شناسايي وضعيت موجود و پيش‌بيني عرضه و تقاضاي برق حرارتي، انواع هزينه‌ها و ميزان انتشار گازهاي گلخانه‌اي در بازه زماني 20 ساله 2030-2011 براي كل كشور اقدام گرديد. سپس با تعيين ديسپاچينگ بهينه نيروگاه‌هاي حرارتي، كارآمدترين سياست جهت بهبود كارايي اقتصادي محيط زيستي بخش برق حرارتي در راستاي دستيابي به توافقنامه پاريس در قالب برترين سناريو از طريق تحليل هزينه – منفعت معرفي شده است. نتايج حاصل نشان دادند كه كليه سناريوهاي جايگزين با كاهش بيش از 15درصد انتشار و منافع اقتصاد محيط زيستي بيش از 8 ميليارد دلار نسبت به سناريوي مرجع؛ علاوه بر امكان تحقق توافق مشروط و غيرمشروط، دستيابي به اهداف INDC ايران را ميسر خواهند ساخت.

Iran is ranked as the ninth largest greenhouse gas producer in the world, with an annual emission of nearly 180 million tons of CO2 by thermal power plants.. The purpose of this research is to simulate and optimize the optimal economic and environmental load dispatch and a portfolio of efficiency improvement strategies on both supply and demand sides in MT1, MT2, and EEP scenarios in using the Long-range Energy Alternative Planning (LEAP) modeler and its OSeMOSYS optimizer system. We do this using the time series data from 2008 to 2018 of the country's energy balance. Our modelling allowed us to estimate the current situation and forecast of supply and demand of thermal electricity, types of costs, and the amount of greenhouse gas emissions for the whole country over a 20-year period (2011-2030). We identified the most efficient policy for improving the environmental economic efficiency of the thermal power sector in line with the Paris Agreement in the form of the best scenario through cost-benefit analysis by determining the optimal dispatching of thermal power plants. The results showed that all alternative scenarios with a reduction of more than 15% emissions and environmental economic benefits of more than $ 8 billion compared to the BAU scenario would achieve Iran's INDC goals and meet our commitments under either a conditional or an unconditional agreement.