پيشگيري از جرايم عليه امنيت در تقابل يا تعامل با حقوق بشر

Prevention of Crimes Against Security: in Violation of Human Rights or Interaction with it

زمينه و هدف: احساس ناامني ناشي از ظهور اشكال نوين بزه كاري به ويژه در جرايم عليه امنيت، موجب اتخاذ تدابير پيشگيرانه شده كه در لواي شعار حق بر امنيت مقررات حقوق بشري را نقض مي­كند. از اين رو، متوليان عرصه ­پيشگيري از جرم براي ­مبارزه با مرتكبان اين ­­طيف از جرايم و جلوگيري از عملي شدن اقدامات­ خرابكارانه آن­ها به­ هر حربه­اي متوسل مي شوند و رويكرد امنيت محور را سرلوحه اعمال خود قرار مي­دهند. از اين رو است كه گفتمان دشمن­مداري در جرايم عليه امنيت حاكميت يافته است. روشتحقيق: تحقيق حاضر توصيفي- تحليلي با مطالعه كتابخانه­ به رويكرد قوانين كيفري در پرتو پيشگيري و حقوق بشر مي‌پردازد. يافته­ها: نظارت­هاي ­ويدئويي، شنود­ مكالمات ­­تلفني، كنترل ايميل­كاربران اينترنتي، پيام­رسان­ها، ارجح بودن حقوق عمومي، فراقوه­اي بودن مصوبات شوراي­عالي امنيت ملي، نمونه­هايي از اين قبيل ­اقدامات پيشگيرانه هستند­ كه زمينه را براي نقض برخي­ حقوق افراد نظير ­حق بر حريم خصوصي و حقوق بشر فراهم آورده­اند. از سوي الزامات­ حقوق­بشري از قواعد آمره محسوب مي‌شوند. نتيجه­گيري: معمولاً موازنه ­ميان پيشگيري از جرايم عليه ­امنيت و حقوق ­بشر، به نفع اقدامات پيشگيرانه خاتمه­يافته است و جالب آنكه اين­اقدام نيز با توجيهي حقوق ­بشري، تحت­عنوان تضمين حق برامنيت و ارجحيت حقوق عمومي انجام پذيرفته است كه واقع ‌بينانه نيست. پيشنهاد­ها: پذيرش سياست جنايي مشاركتي و اعمال اقدامات پيشگيرانه با ظن غالب به ارتكاب جرم تنها در جرايم تروريستي و اقدامات مجرمانه مشترك قابل توجيه است و اين ضابطه مي­بايست به موجب قانون صورت پذيرد.

Background and Aim: The insecurity feeling emanated from the emergence of new forms of delinquency, especially in crimes against security, has led to adoption of preventive measures that allegedly violate human rights regulations under the slogan of the right to security. Hence, to prevent perpetrators of this type of crime from implementation of their subversive actions, those in charge of crime prevention resort to any tactics and put the security-oriented approach at the forefront of their actions. That is why the hostile discourse has prevailed in crimes against security. Method: Utilizing library study, the present descriptive-analytical study addresses the approach of criminal law in the light of prevention and human rights. Findings: Instances of such preventive measures are: video surveillance, eavesdropping on telephone conversations, controlling Internet users' e-mails, messengers, prioritizing public rights, multiplicity of resolutions of the Supreme National Security Council. These measures have paved the way for the violation of individuals' certain rights, such as the right to privacy and human rights, which are considered mandatory rules, as far as human rights requirements are concerned. Conclusion: The balance between the prevention of crimes against security and human rights is usually terminated in favor of preventive measures; and interestingly, this measure is also taken by the justification of human rights, as a guarantee of the right to security and the priority of public rights, which is not realistic. Suggestions: Acceptance of participatory criminal policy and enforcing preventive measures with a predominant suspicion of committing crime could be merely justified in terrorist crimes and joint criminal acts; and this criterion should be applied in accordance with the law.