انوري و بدعت در زبان غزل

Anwari and Innovation in Lyric Language

انوري از شاعران نوآور و اثرگذار فارسي است كه در پيدايش و تثبيتِ غزل به عنوان قالبي شعري با سازمان و محتواي ويژه، نقش اساسي و تاريخي ايفا كرده است. او توانسته شعر فارسي را با ذهنيّتي كاملاً غنايي درآميزد و از اين طريق، مفاهيم تغزّلي و مناسبات عاشقانه را به صورت جزئي لاينفك از غزل عاشقانه درآورد. غزلي كه انوري ابداع و عرضه نموده، داراي محتوا و خصلت عاشقانۀ انحصاري و مبتني بر رويكرد تغزّلي تازه­ و بي­سابقه است. اين امر، منجر به ظهور بدايعي در ساختار و نظام غزل او شده و زمينه را براي بهره­مندي انوري از هنجار زباني و بياني متفاوت و نامتعارف هموار كرده است. انوري قالب غزل را با زباني ساده و روان و طبيعي پيوند بخشيده است؛ بدين­گونه كه فاصلة تثبيت ­شده ميان زبان محاوره و كلام شاعرانه را از ميان برده و با استفاده از قابليّت و استعدادهاي زبان گفتاري، توفيق يافته ميان زبان شعري و زبان محاوره، گونه­اي اُنس و پيوند ايجاد كند. اين رفتار زباني، به تلفيقي مناسب ميان زبان هنري و زبان عادي انجاميده و عناصر و امكانات زبان گفتاري را بر زبان شعري منطبق ساخته است؛ در نهايت، زباني عاطفي و لطيف پديدآمده كه در عين هنري و شاعرانه­بودن، ساده، روان و طبيعي و به دور از تكلّف است. روش تحقيق اين پژوهش، توصيفي – تحليلي است.

Anwari is of the innovative and impressive poets who has played basic and historic role in the stability of ode with a special theme and organization. He has been able to combine the Persian poetry with a thorough imaginative lyricism and in this way to use its implications and relations as an integrative part of the ode. The ode that Anwari has innovated and introduced to the literary society has exclusive theme and specification which has modern and unprecedent approach. This has resulted in the emergence of innovation in his structure and the form of odes and has paved the way in using lingual and expressional norms other than what was in traditional system. Anwari has merged the mold of lyricism with a simple and fluent language and in this way has eliminated the space between colloquial and poetic words by utilizing the talents of speech language and created a kind of loyalty between them. This lingual behavior has suitably integrated the language of art and ordinary language and has adapted the elements and possibilities of speaking language to speaking one. Consequently, has created an emotive and exquisite language that is artistic and poetic, at the same time it is simple, fluent and natural and is far from preciosity.