كليدواژه :
بافت فرسوده , آسيب‌پذيري , زلزله , AHP
چكيده فارسي :
شهر بندرعباس با ريسك‌پذيري بالايي در مقابل زلزله مواجه است كه شناسايي و مقاوم‌سازي بافت فرسوده را ضروري مي‌نمايد. استقرار نامناسب كاربري‌ها، شبكة ارتباطي ناكارآمد، بافت فشرده، تراكم‌هاي بالا، توزيع نامناسب فضاهاي باز شهري و غيره نقش اساسي در افزايش آسيب‌هاي وارده در برابر زلزله دارند. اين پژوهش به ارزيابي تابآوري بافت فرسوده در مقابل زلزله با استفاده از روشهاي تصميمگيري چندمعياره در منطقه 2 شهر بندرعباس ميپردازد. بافت فرسوده شامل محلات نايبند، خواجه‌عطا، چاهستاني‌ها و كمربندي است. در روش AHP، بيشترين تابآوري مساكن مربوط به نايبند شمالي با 6/68 درصد در طبقة تابآوري زياد، نايبند جنوبي با 8/45 درصد و خواجه‌عطا با 41 درصد مساكن در ردههاي بعدي قرار دارند. در حاليكه چاهستاني‌ها و كمربندي به ترتيب 6/4 درصد و 7/5 درصد محله از تابآوري مناسبي برخوردارند. تحليل آسيب‌پذيري نيز نشان ميدهد كه 2/28 درصد ساختمانهاي كمربندي و 7/10 درصد از چاهستاني‌ها، آسيب‌پذيري بالايي دارند. در روش ANP، معيارهاي شيب و فاصله از گسل، به ترتيب با وزن 003/0 و 007/0 كمترين ارزش را دارند و معيارهاي جنس مصالح و تعداد طبقات ساختماني با وزن 119/0 و 072/0، مهم‌ترين شاخصها هستند. در محيط GIS لايهها هم‌پوشاني شده و نتايج نشان ميدهد كه 2/69 درصد از نايبند شمالي و 9/40 درصد خواجه‌عطا از تابآوري بالايي برخوردارند. 8/32 درصد كاربريهاي كمربندي به شدت آسيب‌پذير و 1/43 درصد آن نسبتاً آسيب‌پذير است كه رتبة اول آسيب‌پذيري و چاهستاني‌ها نيز رتبة دوم را دارد. مقايسه نتايج حاصل از دو روش تصميمگيري، نشاندهندة عملكرد بهتر روش ANP ميباشد.
چكيده لاتين :
The city of Bandar Abbas is facing a high risk of earthquakes, which makes it necessary to identify and rehabilitate the decay texture. Improper land use location, inefficient communication network, compact texture, high densities, improper distribution of urban open spaces, etc., are crucial in increasing earthquake damages. This study evaluated the resilience of decayed texture against earthquakes using multi-criteria decision-making methods in district 2 of Bandar Abbas. The decayed texture included the neighborhoods of Nāyland, Khājeh Attā, Chahestāni, and Kamarbandi. In the AHP method, the highest housing resilience was for North Nāyband with 68.6%, Southern Nāyband with 45.8%, and Khājeh Ata with 41% of accommodation was in the next category. At the same time, Chahestāni and Kamarbandi, with 4.6% and 5.7% of the housing, respectively, had proper resilience. Vulnerability analysis also showed that 28.2% of belt buildings and 10.7% of Chahestāni had a high vulnerability. In the ANP method, the slope and distance from the fault with the weight of 0.003 and 0.007, respectively, had the lowest values. The material type and the number of building floors with a weight of 0.119 and 0.072 were the most important indicators. In the GIS environment, the layers overlapped, and the results showed that 69.2% of Nāyband North and 40.9% of Khājeh Atta had high resilience. 32.8% of Kamarbandi using were highly vulnerable, and 43.1% were relatively vulnerable with the first ranking, and the Chahestāni was in the second-ranking. A comparison of the results of the two decision-making methods showed the better performance of the ANP method.
